1965-1968 Oirschot

Jan Walravens wereldkampioen bij de veteranen

De Oirschottenaar van geboorte begint pas op late leeftijd met de actieve wielersport. Hij is al 32 jaar als hij zich in wedstrijden op de racefiets toont. Eerder heeft hij wat ervaring opgedaan in wedstrijdjes op de gewone fiets met omgebogen stuur zoals de Tour de Loo in Hilvarenbeek waar hij in zijn leeftijdscategorie zegeviert. Als hij al 35 jaar is wordt hij in het Belgische Jemappes wereldkampioen bij de veteranen. In een internationaal gezelschap van 85 renners uit zeven landen komt hij daar aan de start. In hoog tempo rijdt hij mee in een kopgroep. Die dreigt zeventien kilometer voor het einde door het peloton te worden ingehaald. Dan gaat Walravens op de solotoer. In het restant van de 112 kilometer koers neemt hij in zijn eentje een halve minuut voorsprong.

De werknemer van Philips (Persglasfabriek) doet later zijn relaas in de Philips Koerier: ‘Hoef je niet te vragen hoe trots ik op mijn regenboogtrui ben. Mijn succes heb ik overigens voor een groot deel te danken aan masseur Kees Kraayvanger uit Eersel. Die heeft me in de laatste weken belangeloos mentaal en fysiek voorbereid.’ Nadat zijn masseur een paar jaar eerder overleed is Jan Walravens in juli 2016 na een kort ziekbed ook het walhalla van de renners binnen gegaan. De laatste jaren van zijn leven woonde hij in Bladel en was nog regelmatig op de racefiets te vinden, onder meer met zijn broer en oud-renner Nico Walravens.

Op bovenstaande foto wordt hij in 1965 in Genk gehuldigd na het winnen van de eerste echte koers waarin hij van start ging. Op de foto ernaast poseert hij als wereldkampioen in 1968.

1966 Best-Schijndel

Paarse brigade Jan van Erp komt tot stand

 

Als Cas Vulders op een avond in 1966 met zijn kameraad Jan van Erp in het café van diens moeder (mevrouw van Erp-Steenbakkers) in de Hoofdstraat in Schijndel zit, stelt de Rooienaar voor een wielerploeg te beginnen. Jan van Erp, een rondborstige en goedlachse Brabander, is dan zijn loopbaan als tegelhandelaar kort daarvoor min of meer toevallig begonnen. In het café in Schijndel komen veel bouwvakkers en er wordt in die jaren veel in de vrije tijd gebouwd. Via de klanten in het café verkoopt Van Erp zijn eerste tegeltjes. Zijn kameraad Cas Vulders zoekt met een stel Rooise renners een sponsor die bereid is hen van kleding te voorzien en daarnaast een premieschema wil betalen. Jan van Erp voelt zich genoeg tot de wielersport aangetrokken om aan de wensen van zijn kameraad te voldoen. Vulders start als ploegleider met 5 renners. Hij rekruteert die uit eigen omgeving en debuteert daarmee in het amateurpeloton. Jan en Cas stellen met een aantal jongens rondom Sint-Oedenrode hun eerste ploegje samen. Fabar Keukens is de eerste sponsornaam die Jan van Erp op de shirts laat drukken.

 

Foto links: De eerste ploeg van Jan van Erp in 1966. Van links naar rechts staand ploegleider Cas Vulders (Sint Oedenrode), Toon Vlassak (Best), Coen Plieger (Lexmond), Wil Jacobs (Best); zittend Bert van der Aa (Den Dungen) en Toon van Heertum (Sint Oedenrode)

 

Cas Vulders bedenkt dat de renners een opvallend shirt moeten dragen wat resulteert in de opvallende kleur paars. Een meesterzet blijkt naderhand, want nadat Jan van Erp deze kleur opneemt als huiskleur voor zijn tegelhandel en zijn wielerploeg het ene succes na de andere binnenhaalt, groeit zijn zaak naar acht filialen. Ook de ploeg groeit hard door de sympathie voor de wielersport van de in Nijnsel geboren Schijndelnaar. En uiteraard denkt Jan van Erp commercieel met z'n bedrijf. Jan Gisbers wordt erbij gehaald. De oud-coureur uit Eindhoven heeft een massage praktijk en begeleidt onder meer Klaas Koot en Henk van Erp, een jongere broer van de tegelhandelaar, die al in een vroeg stadium het paarse shirt van Jan van Erp zijn gaan dragen. Gisbers wordt in 1969 manager van de ploeg. Hij gaat zich bezig houden met het aantrekken van renners en stelt een vijfjarenplan op waarin de Van Erp brigade naar de top moet komen. Daarvoor moet het team, dat zich tot dan toe goed in criteriums heeft gemanifesteerd, worden voorbereid op het rijden van klassiekers. Langzaam maar zeker wordt de paarse tegelploeg onder leiding van Jan Gisbers een echt opleidingscentrum van coureurs. Zeventien jaar lang zal de paarse brigade met als meest bekende renners Jan Raas, Henk Lubberding, Gerry van Gerwen, Bert Oosterbosch, Adrie van der Poel, René Koppert, Hans Boom, Gerrit Solleveld en Jelle Nijdam aan de weg timmeren.

 

Rechterfoto: Hier poseert Jan van Erp in 1979 met de renners die hun opleiding kregen in zijn paarse team: van links naar rechts Jan van Erp, ploegleider Cas Vulders, nationaal profkampioen Henk Lubberding, Harrie Lunenburg, Gerrie van Gerwen, wereldkampioen baanachtervolging Bert Oosterbosch, wereldkampioen op de weg Jan Raas en ploegmanager/trainer Jan Gisbers met op de wagen diens dochters Isabelle en Helen

1963 BLADEL

 

Uit een veld van maar liefst 170 nieuwelingen schrijft Amsterdammer Martin van Bohemen de Acht van Bladel in 1963 op zijn naam. Na ruim 40 kilometer hebben de Rotterdammers Vogelaar en Lokker, Amsterdammer Daan Holst en John Meijer uit Utrecht zich uit het peloton los gerukt. Ze nemen een halve minuut terreinwinst, maar de vier dapperen worden alsnog een halt toegeroepen. Tussen rijen toeschouwers snellen een man of vijftig in Bladel op de eindstreep af. Van Bohemen haalt het vóór Gaby Minneboo en de Zeeuw A. Breur uit Oude Tonge. De verdere uitslag na 102 kilometer in 2 uur, 32 minuten en 10 seconden: 4. A. Minnekus (Zuidland), 5. J. Moes (Amsterdam), 6. Daan Holst (Amsterdam), 7. B. Schulte (Amsterdam), 8. P. van Bronkhorst (Amsterdam), 9. Tiemen Groen (Follega), 10. Piet de Wit (Wormerveer).

 

1962 LUYKSGESTEL

 

De Stormloop van het Zuiden geniet in de jaren zestig grote bekendheid in Brabant. Limburg en over de grens in België. De wedstrijd in Luyksgestel houdt veel publiek gevangen in de bermen langs het parcours van 7,5 kilometer. Vijftien ronden krijgen de 118 deelnemers in 1962 voor de wielen.

Het krantenbericht in het Eindhovens Dagblad beschrijft de finale van de koers. "In de dertiende omloop is de tijd gekomen voor Toon Wouters uit Zeelst. Zijn poging is maar een kort leven beschoren. In de voorlaatste ronde is zijn voorsprong op Fons van Heel (nog een junior!), Gerrit Vossen en Gerard Smulders geslonken tot een kwart minuut en dat is niet voldoende. Smulders uit Gerwen die zorgvuldig zijn krachten heeft verdeeld, laat in de slotfase zijn tegenstanders ver achter zich. Hij steekt zijn handen triomfantelijk door de gele trui en wordt door Miss Luyksgestel Frieda Heesters voor zijn prestatie met een waardige zoen beloond." Bij gebrek aan een foto van de winnaar van destijds hierbij een finishfoto die me is toegekomen via Wim Jellema, leeftijdgenoot van de winnaar in Luyksgestel. Het is een opname van de nieuwelingenkoers die in 1959 tijdens de nationale clubkampioenschappen van de profs en amateurs in Wijk bij Duurstede wordt verreden. De renner geheel rechts is Geert Smulders, de coureur in het lichte shirt is Wim Jellema (Eindhoven) die evenals de man voor hem zijn

arm opsteekt om toch maar zeker door de mensen op het juryverhoog te worden opgemerkt.

De uitslag in Luyksgestel 1962: 1 Geert Smulders (Gerwen), 2 Fons

van Heel (Echt), 3 Antoon Wouters (Zeelst), 4 Gerard Vossen (Someren), 5 T.

Rutiens, 6 G. Evers, 7 P. van Pol, 8 Jo van Seggelen, 9 Vrijs (België), 10 Hoofwijk.

1964 VELDHOVEN

 

“Met een machtige coupe de pédale, op vijftien kilometer voor de finish, sloeg de 23-jarige Rotterdammer André van Middelkoop zijn succesvolle slag. Als een volleerd routinier holde hij bij zijn vijf medevluchters vandaan en stormde naar een grootse zege in de zestiende uitgave van de Omloop der Kempen, die wederom door wielerclub Tempo uit Veldhoven subliem werd georganiseerd. Negen seconden later spurtte Henk Cornelisse vóór Harrie Steevens, Evert Dolman, Frank Ouwerkerk en Eddy Beugels naar een tweede plaats.”Zo beschrijft Jan Balder in een julinummer van het KNWU blad ‘Wielersport’ in 1964 de finale van de Omloop der Kempen van dat jaar.Winnaar André van Middelkoop is eerder dat jaar als 3e geëindigd in de Olympia Tour etappe die in Veldhoven finisht. Blijkbaar heeft hij die dag goed opgelet en weet nu precies het moment te kiezen om een solopoging te ondernemen die prachtig slaagt. De Rotterdammer rijdt dat jaar in de Caballero ploeg. In 1965 maakt hij deel uit van het Nederlandse kwartet in de ploegentijdrit voor amateurs op het WK in Noord-Spanje. In kil regenweer wordt Italië wereldkampioen vóór Spanje en Frankrijk. De Nederlandse ploeg met Bart Zoet, Jan Pieterse, Evert Dolman en André van Middelkoop wordt vierde. Laatstgenoemde krijgt een contract bij de profploeg Televizier, maar die sponsor stopt na een jaar. Van Middelkoop, een veelbelovend amateur, heeft in 1968 geen team meer, rijdt dat jaar als ongesponsorde professional, peutert in 1969 nog een contractje los bij Aluminium Bazuin-Peycom en stopt met de wedstrijdsport, nog voordat hij de 29-jarige leeftijd bereikt. Hij wordt brugwachter.

1965 Piet Deenen Oploo - Vlijmen - Bladel

 

Piet Deenen, de oud-coureur uit Oploo, woonde jarenlang in Bladel en mag daarmee  als een Kempenaar worden betiteld. Geboren op 21 maart 1940 in Oploo wint hij op 15-jarige leeftijd zijn eerste koersje: een

dikke bandenwedstrijd voor de jeugd in Boxmeer. Hij vraagt een paar jaar later

een nieuwelingenlicentie aan. Pas in zijn tweede seizoen rijdt Deenen zich geregeld in de prijzen. Hij wordt amateur, vervult zijn militaire dienstplicht, en pas daarna slaagt hij er in zich in de kijker te rijden. Na zijn huwelijk in 1962 gaat hij in Vlijmen wonen. Van daar uit rijdt hij gewoonlijk ‘s maandags op de fiets naar zijn werk aan het IJsselmeer, een goeie trainingsrit van bijna 90 kilometer. Inmiddels maakt hij deel uit van de Polynorm amateurploeg, gesponsord door de stalen kozijnen fabriek in Bunschoten-Spakenburg waar Deenen werk heeft gevonden. De wedstrijden gaan hem goed af. In totaal boekt hij als nieuweling en amateur 25 overwinningen. Onder meer in Oploo, Uden, Sint Michielsgestel, Schijndel-Wijbosch en Oude Tonge. Zijn mooiste criterium zege vindt hij altijd nog die in Stein. “Daar reden vijf coureurs, bij wie Harrie Steevens en Eddy Beugels, op kop op het parcours met

een flinke klim er in. Met Poels uit Oeffelt kwam ik laat in de koers bij de koplopers aansluiten. Ik kon er winnen doordat de Limburgse rivalen elkaar de zege niet wilden gunnen.” Deenen finisht alleen voorop, zoals hij dat meestal doet bij winst. De mooiste zeges uit zijn wielerloopbaan zijn voor hem de etappezege in Olympia’s Tour 1965 in Beverwijk en zijn ritzege in

Berlijn-Warschau-Praag in datzelfde jaar. In de Tour van het Oostblok door Oost-Duitsland, Polen en Tsjecho-Slowakije zijn Hennie Schouten, Nico Lute, Jan Fransen, André van Middelkoop en Hans den Hartog zijn ploeggenoten in het oranje team. Intussen heeft hij het Polynorm-shirt verruild voor dat van Schapers-De Bont uit Eindhoven. Op de foto wordt hij in 1965 als winnaar

(links) gehuldigd in de Ronde van Braunschweig met naast hem de Belg Steegmans en Peter Kisner uit Amersfoort.

1967 BEST

 

Cas Vulders (Sint Oedenrode) brengt zijn kameraad, de Schijndelse tegelhandelaar Jan van Erp op een avond in 1966 op het idee een wielerploeg te beginnen. Het plan wordt verder uitgewerkt en Van Erp laat de merknaam Fabar Keukens op de shirts drukken van de vijf renners die onder leiding van kameraad Cas in 1967 de weg op gaan. Er worden publiciteitsfoto's gemaakt waarvan er hier een te zien is. Toon van der Aa (Den Dungen) krijgt een gefakete douche onder de waterpomp terwijl ploegleider Cas Vulders, Toon Vlassak (Best), Wil Jacobs (Best), Coen Plieger (Lexmond) en de zittende Toon van Heertum (Sint Oedenrode) lachend toekijken. De Jan van Erp ploeg zal in de jaren die volgen uitgroeien tot een van Nederlands sterkste amateur merkenteams. Vanaf 1967 gaat Eindhovenaar Jan Gisbers zich bezig houden met de rennerscontracten en het programma van de ploeg in de opvallende paarse shirts. Renners als André Gevers (wereldkampioen in 1975), Bert Oosterbosch, Guus Bierings en Bart van Est (wereldkampioen ploegentijdrit 1978), Adrie van der Poel, Henk Lubberding, Gerrit Solleveld, Gerrie van Gerwen en Jan Raas maken deel uit van het succesvolle amateurteam.

1968 BUDEL-SCHOOT

 

Een sprintduel in de Ronde van Budel-Schoot 1968 met Joop Glas (met witte helm) en een onbekende renner. De Eindhovenaar denkt dat hij hier duelleert met Adrie Versluis (Ameide), maar dat is moeilijk te zien vanwege de over het stuur gebogen hoofden van de renners. Achter het voluit sprintende duo steekt Gerrie van Gerwen (Mierlo) een arm in de hoogte. In het witte shirt finisht Tonnie Gruijters (Stiphout). De Ronde van Budel-Schoot wordt in de jaren 1965 tot met 1969 verreden met adspiranten, nieuwelingen en amateurs. In 1966 rijden er ook dames met winnares Keetie Hage (Sint Maartensdijk), in 1969 is er tevens een wedstrijd voor beroepsrenners met Jan Harings (Sibbe) als winnaar.