2001 BLADEL

Hans Dekkers de sterkste in de Ster van Brabant

Hans Dekkers uit Eindhoven was in de eindsprint iedereen duidelijk te snel af (Foto Theo van Sambeek)

(door Piet Gijsbers)

De deelnemers aan de Ster van Brabant hadden afgelopen zondag de weersomstandigheden mee om hun niveau in een lange wielerklassieker weer eens wat op te krikken. De MKZ-crisis dwong veel renners tot kortere wedstrijden dan dat zij eerder gepland hadden. Op diverse plaatsen in het land werden de voorbije weken lange amateurkoersen afgelast. De Stichting Wielerevenementen Het Snelle Wiel kon evenwel de ‘Ster’ doorgang laten vinden en daarmee troffen veel jonge coureurs het. Op een zondag met weinig wind konden zij veel wedstrijdkilometers maken. Pas in de finale van de wedstrijd, toen er nog vier ronden van elk tien kilometer in de omgeving van Bladel moesten worden afgelegd, kwam er enige aftekening in de strijd. Het tempo ging in de slotfase naar meer dan vijftig kilometer per uur, zodat een afgeslankt peloton om de zege sprintte. Hans Dekkers uit Eindhoven was in die eindsprint iedereen duidelijk te snel af.

In de aanvangsfase van de Ster van Brabant bleef de grote groep van 152 gestarte renners lang bijeen. Bart Nap uit Montfoort reed eventjes alleen voorop en ook Utrechtenaar Gerwin de Regt en Arne Kornegoor uit de Gelderse Achterhoek waagden een vluchtpoging. Toen Mathieu Heyboer van de Gorkumse wielerclub na een uur wedstrijd eens extra aanzette, leek die aanval meer succes op te leveren. Dertig kilometer lang ranselde Heijboer de pedalen met het trio Roland Vos, alweer een Midden-Nederlander, Piet Rooyakkers uit Gerwen en de Drent Raymond Koch in de achtervolging. Echt wegkomen was echter in de eerste drie uren van de koers aan geen enkele renner besteed. Daarvoor werd door de hoofdmacht een te hoog tempo gereden. Een gesloten peloton passeerde dan ook de finishlijn in Bladel toen er nog vier plaatselijke ronden moesten worden afgelegd. Voordat opnieuw de streep in de Sniederslaan gepasseerd werd, had zich een sterk zevental voorop gewerkt. Bram de Waard, Iwan Schrijver, Jeffrey Leest, Hans Dekkers, Snelle Wiel-man Wilant van Gils, de nationale veldritkampioen uit Schijndel, Cor van Leeuwen en Gerben van de Reep namen twintig seconden voorsprong. Toen drie sterke achtervolgers, Alain van Katwijk, Arno Wallaard en Jens Mouris, op hun beurt het peloton gedag zegden, leek de strijd even in een beslissend stadium te zijn gekomen. Maar de Löwik/Tegeltoko-ploeg van Frits Schür, tot dan toe voorin niet present, legde zich niet bij dat feit neer. Het tempo werd naar een hoogte van meer dan vijftig kilometer per uur opgestuwd. Veel renners moesten lossen en een valpartij vlak voor de derde doorkomst in het centrum van Bladel bezorgde een grote groep de genadeslag.

Turbodijen

Na het uitrijden van Bladel in de voorlaatste ronde kregen zowel Hans Dekkers als Wilant van Gils met een lekke band af te rekenen, zodat de gang uit de kopgroep werd gehaald. Van de Reep, Van Leeuwen en Schrijver vochten nog het langst om voorop te blijven, maar ook zij moesten het afleggen tegen het helse tempo dat in het overgebleven peloton werd ontwikkeld. Hans Bloks kwam licht afgescheiden als eerste door bij de voorlaatste passage op de streep in Bladel. Maar het was voor de jonge Helmonder ook vechten tegen de bierkaai, al zorgde die ploeggenoot van Dekkers met zijn speldenprik wel voor wat extra werk van de concurrentie. De teams van Löwik en Van Vliet/Weba schroefden opnieuw het tempo op, zodat een grote groepssprint onontkoombaar bleek. Dekkers presteerde het zowel Loohuis als Wallaard, de twee sprintkanonnen van Löwik, met een fietslengte voor te blijven. Met beide armen triomferend in de hoogte flitste de kleine gedrongen Eindhovenaar met de turbodijen over de eindstreep. "Het was in de laatste kilometer erg smal, link en lastig, met veel trekken en duwen. Ik zat in het wiel van Loohuis en moest in de lange eindspurt nog over hem heen zien te komen. In tegenstelling tot de eindsprint van de Ronde van Zuid-Holland, waarin ik vierde werd, kon ik nu de twee van Löwik voor blijven," aldus de winnaar die bij deze gelegenheid het shirt van zijn club De Dommelstreek droeg. Graag zou hij in de voetsporen treden van zijn naamgenoot die een halve eeuw geleden tweemaal kampioen van Nederland bij de beroepsrenners werd en een Touretappe in Bordeaux won. "Mijn opa zegt dat wij helemaal geen familie zijn van de legendarische Hans Dekkers uit Eindhoven. Eigenlijk zou het wel mooi zijn als dat wel zo was. Ik doe het er in elk geval voor als ik ook zo’n loopbaan zou krijgen met dat soort grote overwinningen." De ambities om professional te worden heeft Dekkers wel. Na drie nationale titels bij de Nederlandse wielerjeugd en tal van grote zeges als nieuweling en junior wordt hij nu in de Rabobankploeg klaar gestoomd voor het echte wielerwerk. "Nu vertrek ik naar de Ruban Granitier Breton, een zevendaagse wedstrijd in Frankrijk. Voorlopig heb ik er met de zege in de ‘Ster’ alvast eentje binnen. Dan kan ik wat rustiger aan het vervolg van het wegseizoen werken."  

Uitslagen Ster van Brabant:

Neo-amateurs: 1 Hans Dekkers Eindhoven, 2 Mathijs Loohuis Oldenzaal, 3 Arno Wallaard Noordeloos, 4 Gerben van de Reep Hillegom, 5 Alain van Katwijk Valkenswaard, 6 Martijn Stougje Hellevoetssluis, 7 Arthur Rutte Haarlemmerliede, 8 Carlo van Lienden Emst, 9 Jean-Pierre Verstraten Roosendaal, 10 Jacco Helmink Aalten.

Junioren: 1 Joost van Leijen Ewijk, 2 Marcel Beima Hardegarijp, 3 Guus Machielse Est, 4 Huub Duyn Wervershoof, 5 Boudewijn de Greef Rotterdam, 6 Michel van Diessen Veldhoven, 7 Danny Nagelhout Doornspijk, 8 Bert van Buren Schoonhoven, 9 Jasper van Heeswijk Vught, 10 Stefan Huizinga Woudrichem.

Nieuwelingen: 1 Niels Pieters Hoofddorp, 2 Maarten de Jonge Oldenzaal, 3 Leon Korteland Spijkenisse, 4 Frank Wierstra Burgum, 5 Jeroen Horck Enschede, 6 Daan de Jonge Oldenzaal, 7 Roel Aarts Hilvarenbeek, 8 Lars Boom Vlijmen, 9 Mark Nellen Maasbree, 10 Wilco Hovestad Veenendaal.

2007 EINDHOVEN TML Dommelstreek na fusie

Door een teruglopend ledenaantal en een afnemend aantal vrijwilligers besluiten de

wielerverenigingen Trap Met Lust (Geldrop) en De Dommelstreek (Eindhoven) aan het eind van 2006 te fuseren. In het voorjaar van 2007 wordt met nieuw elan de schouders gezet onder de fusieclub TML Dommelstreek. In nieuw clubtenue worden de renners gepresenteerd in de gezellige ambiance van de bedrijfaccommodatie van hoofdsponsor Van Zelst Automaten en Horecagroothandel op industrieterrein De Hurk in Eindhoven. De toekomst van het wielrennen in de regio Eindhoven is

daarmee gewaarborgd. Jeugdrennertjes, jongeren en al wat meer ervaren coureurs kunnen er weer tegenaan (Foto Terence Tengker)

2003 BERGEIJK NK Tijdrijden

Niet de als favorieten gestarte Bart Voskamp of Servais Knaven bij de beroepsrenners staan op een woensdagavond in augustus 2003 in Bergeijk op het hoogste trapje van het huldigingpodium, maar de van veel blessureleed herstelde Maarten den Bakker grijpt de gouden medaille. De zomerse avond trekt veel publieke belangstelling voor de twee

laatste onderdelen van het omvangrijke programma. De wielermensen van Bergeijk en omgeving bewijzen weer eens hun kwaliteiten. En na het Wilhelmus klinken op het sfeervolle aankomstterrein de tonen van het roemruchte ‘hermenieke’ als extra toegift voor de kampioenen.

Pure wielersport is op de wegen van Pielis, Witrijt en Bokseheide ten toon gespreid. Man tegen man gevechten op de tijdritfiets. Strijd tegen de klok maar evengoed strijd met zichzelf, want

tijdrijden is ongetwijfeld een van de zwaarste disciplines in de wielersport. De kwaliteiten van de renners en rensters worden nergens meer dan in de tijdrit bloot gelegd. Al kan de vorm van de dag zeker ook een rol spelen. Servais Knaven, dat jaar Nederlands enige Touretappe winnaar, beaamt dat bij de huldiging van de eerste drie professionals. Met zijn dochtertje Britt op de arm kan hij er mee leven dat Maarten den Bakker de titel heeft gegrepen: ‘Een tijdrit liegt er niet om. Het is hartstikke mooi dat Maarten weer terug op niveau is. Al had ik hier natuurlijk zelf ook graag gewonnen.’ En Bart Voskamp is het daar helemaal mee eens: ‘Iedereen gunt het Maarten na alles wat hij heeft meegemaakt. Na alle ellende is hij dit jaar steeds beter gaan rijden. Dit is voor hem de bekroning.’ Daarmee doelt Voskamp op de twee seizoenen waarin Den Bakker door allerlei problemen in de persoonlijke sfeer (een overleden zus, een stukgelopen relatie en daarbij nog blessures die hem van topprestaties weerhielden), niet meer aan grote successen toekwam. Den Bakker zelf geniet van de complimenten van zijn concurrenten. ‘Bart en ik hebben veel respect voor elkaar. Hij was al vanaf de junioren een betere tijdrijder dan ik. Daarom ben ik blij hem nu eens geklopt te hebben.’ De nieuwe nationale tijdritkampioen is vol lof over het parcours en het enthousiaste publiek. ‘Voor mij is dit een grandioze dag,’ laat hij weten voordat hij de gouden medaille in ontvangst neemt.

2004 BERGEIJK

Thomas Dekker Nederlands kampioen tijdrijden

Twee jaar op rij organiseert het Wieler Comité Bergeijk op een fraai parcours – de lange rechte wegen in de Pilis lenen zich daarvoor uitstekend – het NK tijdrijden voor diverse wedstrijdcategorieën.

Nadat Maarten den Bakker in 2003 bij de professionals met de hoogste eer gaat strijken, is die eer een jaar later op een zonovergoten dag aan Thomas Dekker toebedeeld. De dan pas 19-jarige Noord-Hollander zet – als neo-amateur met dispensatie tussen de profs gestart – al zijn tegenstanders te kijk en laat de teller na 55 kilometer stilstaan op een gemiddelde snelheid van 47,3 kilometer per uur. De beloftevolle coureur uit Dirkshorn laat zijn ploeggenoot Joost Posthuma (Hengelo) en routinier Bart Voskamp (Wageningen) achteloos respectievelijk 1.14 en 1.35 minuut achter zich.

2008 DUIZEL

Johnny Hoogerland winnaar tussen donder en bliksem

Het gebeurt niet gauw dat een wielerkoers vanwege de weersomstandigheden wordt stilgelegd. In 2008 kan de jury in Duizel niet anders dan besluiten de renners na dertig van de vijftig af te leggen ronden af te laten sprinten. Donder en bliksem teisteren de elite en beloftenwedstrijd ‘Om de Gele Trui’. Die komt in het bezit van Johnny Hoogerland (Yerseke). Rudi van Houts (Luyksgestel), de mountainbiker die de Olympische Spelen van Peking niet

aan zich voorbij wil laten gaan, komt voorzichtig als eerste op de klinkers door de laatste bocht en ziet Hoogerland nog net voor de finishlijn passeren. Nationaal kampioen bij de elite zonder contract Job Vissers (Erp) wordt derde. Maar dan hebben de meeste toeschouwers al even een droog plekje opgezocht. Op de foto van Ad Jacobs de twaalfmans kopgroep onder leiding van Johnny Hoogerland met nationaal kampioen Job Vissers in vierde stelling. Met een topveld aan de start is het afvlaggen van de koers wel sneu voor de organisatie en het goed opgekomen publiek, maar

gelet op de open achterzijde van het parcours mag de beslissing van de jury niet in twijfel worden getrokken. Zeker niet als achteraf blijkt dat in het naburige Eersel een huis door blikseminslag in brand is gevlogen.

2000 DOMMELEN

In 2000 wordt op kermisdinsdag in Dommelen het centrum van het Kempische bierdorp omgetoverd tot een echt mountainbikeparcours. De Marc van Otten Streetrace met start en finish in de Bergstraat leidt tot een succes. Honderden toeschouwers maken rond de cafés aan het parcours een supergroot terras. Een Drive in disco zorgt voor de vrolijke noot. Gezelligheid viert hoogtij. Het parcours voert de mountainbikers gedeeltelijk over de verharde weg met kunstmatige hindernissen, een spectaculaire brug en door en over grote vrachtwagens. Het andere gedeelte van het parcours gaat  door het veld waar de natuur haar hindernissen heeft klaar liggen. Bij de deelnemers behoort het plaatselijke MTB-team Marc van Otten met onder meer Marius Dona, Wil van Gestel en Jeffrey Cox. De organisatie is in de vertrouwde handen van de mountainbikevereniging Action 2000.  In de jaren die volgen wordt een steile brug met een hoogte van 5 meter in het parcours gebouwd, zoals op de foto in 2004. Ook de bierkratten van de plaatselijke bierbrouwer worden gebruikt om hindernissen te maken. Want Dommelen zou Dommelen niet zijn als de bierkratten tijdens de spectaculaire streetrace geen dienst zouden doen. 

2005 DUIZEL

In 2005 rijdt Kenny van Hummel in de nationale kampioenstrui de kermisronde van Duizel. Hij heeft dat jaar in Bergeijk en een jaar eerder in buurdorp Hapert ook al weten te zegevieren. Voor de coureur uit het Gelderse Elden bij Arnhem is de kermisronde van Duizel, hoe vreemd het ook klinkt, een soort thuiswedstrijd. “Mijn vriendin Katrien Lathouwers woont in Eersel. Zij was drie jaar geleden met de vriendin van Roy Sentjens op het NK in Nijmegen. Na afloop van het kampioenschap gingen we daar met een stel renners stappen. Zo leerde ik haar toen kennen. In Eersel is geen criterium, zodat Duizel als het ware een thuiswedstrijd voor me  is. Ik ken er een heleboel mensen, familieleden en kennissen van Katrien en haar ouders. Vandaar dat ik er wil vlammen." Hier geeft hij na afloop van de wedstrijd via speaker Jan Peeters uitleg over zijn bevindingen. Naast winnaar Marcel Alma (Harskamp) en Sebastian Langeveld (Lisse) komt Van Hummel als derde op het podium (Foto Ad Jacobs).

2005 EINDHOVEN

In Eindhoven wordt in 2005 de ProTour ploegentijdrit verreden met alle topteams van de wereld aan de start. Op een snikhete junizondag kunnen de profformaties punten scoren voor de wereldbeker. Het parcours is 48,6 kilometer lang en moet door de coureurs worden afgelegd op en neer naar Helmond en vervolgens naar Best. De tijdrijders van het Duitse team Gerolsteiner met onder meer gevestigde namen in de rit tegen het uurwerk als Sebastian Lang en Michael Rich leggen beslag op de overwinning. Na hen zijn de teams Phonak (met Floyd Landis en Oscar Pereiro) en het Deense CSC (met Ivan Basso uit Italië en de Amerikaan David Zabriskie) de snelsten van de dag. Het massaal toegestroomde publiek vergaapt zich aan de renners op hun supersnelle tijdritfietsen die in slagorde over de brede wegen in en rond Eindhoven zoeven. Hier zien de toeschouwers de renners van de Nederlandse Rabobankploeg voorbij stuiven (Foto Theo van Sambeek).

2005 STEENSEL

Joost van Leijen, een 21-jarige belofte uit Ewijk bij Nijmegen, onderstreept in Steensel zijn grote klasse met een staaltje hardrijden van de bovenste beste soort. Met nog vijfentwintig kilometer voor de wielen vindt hij

het tijd worden voor een glansrijke solo. Hoe hard een vijftal naaste concurrenten ook jacht maakt op de leider, Van Leijen laat zich niet meer achterhalen en kan zich onder een donderende ovatie van een groot publiek al

ver voor de eindstreep recht zetten.

Van Leijen heeft zich aanvankelijk heel rustig in het peloton mee laten voeren. De Ewijker gaat zich pas na dertig kilometer met de leiding bemoeien. Hij sprokkelt zijn eerste punten voor de leidersprijs bijeen en vindt het dan tijd worden voor een eerste echte aanval. Vlakbij de thuishaven van zijn club Tempo uit Veldhoven gaat hij op jacht naar de zege. De derde plaats van een jaar eerder op het podium in Steensel vindt hij voor verbetering vatbaar. Slechts Bob Verkooyen uit Chaam en Bart Kerkdijk uit Den Haag kunnen enkele ronden met pijn en moeite in zijn spoor volgen. Dan vindt Van Leijen de tijd gekomen voor een one man show. In een vloeiende stijl, de rug gekromd en in een strak tempo gaat hij er alleen vandoor. Een reactie van vijf man uit het

peloton volgt. Jurgen van Pelt, Niels Hamers, Paul van den Akker, Bart Dirkx en Marc van Grinsven geven op hun beurt vol gas. Langzaam maar zeker verkleinen de vijf hun achterstand van een halve minuut naar een tiental seconden. Op de langere rechte stukken van het parcours kijken zij leider Van Leijen in de rug. Van Pelt en Van den Akker lijken met een gezamenlijke krachtsinspanning de kloof te gaan overbruggen. Met nog drie ronden te rijden laat de Gelderlander nog eens extra zien uit welk goed wielerhout hij gesneden is. Onder luide

aanmoedigingen van het publiek vergroot hij zijn voorsprong om de felicitaties in ontvangst te kunnen nemen. Zowel de eindzege als de leidersprijs en de prijs voor de strijdlust komen hem met recht toe.

2006 LUYKSGESTEL

In Luyksgestel tekende de organisatie in 2006 voor de 40e jubileumeditie van de kermisronde. Toen flankeerden twee zure gezichten winnaar Eddy van IJzendoorn

op het podium. De jonge coureur uit Tiel rekende in de eindsprint af met Fulco

van Gulik en Niki Terpstra, ploeggenoten van elkaar. Van Gulik werd als door de wol geverfde renner die met een sterk eindschot gezegend was afgetroefd door Van IJzendoorn. Daar heeft ook Terpstra, de meest opvallende man in de wedstrijd, geen stokje voor weten te steken. De twee coureurs van het Ubbink/Syntec Team hebben niet kunnen voorkomen dat hun rivaal met de volle winst aan de haal is gegaan. Hij is dwars door alle wel of niet gemaakte afspraken heen naar de volle winst gereden. Voor de wielerliefhebbers is het weer genieten geweest in het grensdorp met een heel sterk rennersveld aan de start in het avondcriterium voor elite/beloften. De kersverse Nederlandse kampioen

elite-zonder-contract Bjorn Hoeben en Gert Vanderaerden, in de driekleur van onze zuiderburen, werden vooraf gehuldigd. Welgeteld 93 coureurs vertrokken voor 42 ronden op het Gestelse parcours. De eerste premies werden in de wacht gesleept door Michael Vanderaerden, zoon van professional Eric van weleer, Reuselse Bart Dirkx en Alain van Katwijk uit Valkenswaard. Niek Basten uit Hapert, in zijn leiderstrui van het Rabobank/Kempenpersklassement, pakten een puntje

voor de leidersprijs. Niki Terpstra reed in zijn eentje enkele ronden voorop en de toekomstige Milram-professional legde daarmee alvast een stevige basis voor diezelfde leidersprijs. In de finale kwamen de drie eerder genoemde coureurs voorop. Van IJzendoorn deed zijn bijnaam 'Fast Eddy' eer aan. Meteen na afloop van de kermiskoers werd hij door zijn twee vluchtgezellen met kritiek

overladen. Die konden het maar moeilijk verkroppen dat zij door de beloftevolle coureur uit het Belgische Palmans-Sapim-Collstrop team aan de zegekar waren gebonden. Van Gulik en Terpstra gooiden het erop dat Van IJzendoorn zich niet aan gemaakte afspraken gehouden zou hebben. Het leek er meer op dat zij hun verlies slecht verteerden. Van IJzendoorn repliceerde: ‘Het was aan hen om mij met hun tweeën proberen los te rijden. Dat is hen dus niet gelukt. Ook al wilden ze iets met me afspreken. Ik kon op het laatste stukje naar de streep nog mooi versnellen.’ Op het huldigingpodium kijken de twee ploeggenoten Terpstra (rechts) en Van Gulik elkaar met een veelbetekenende blik aan. Het grootste leed is dan alweer geleden. Tussen hen in Kempenklassementleider Niek Basten, winnaar Eddy van IJzendoorn en rondemiss Simone Houtappels (Foto Theo van Sambeek)