1984 Veldhoven 

Dave Das boekt eerste van vier zeges in de Kromstraat

Op de erelijst van de Ronde van Veldhoven steekt een renner met kop en schouders boven de andere winnaars uit wat het aantal overwinningen betreft. In 1984 grijpt Dave Das (zie foto) de volle winst. Routinier Louis van Wely (Vught) en Bestenaar Stan Strijbosch, toch ook niet de eersten de besten als het op sprinten aan komt, moeten royaal hun meerdere erkennen in de jonge belofte (19 jaar) uit Bergeijk. Voor Das zal het niet bij die ene zege in de Kromstraat blijven. Ook in 1985, 1987 en 1988 toont hij zich de beste in Veldhoven. In de periode dat de Baby-Dump ploeg waarvan hij deel uitmaakt met onder meer ook zijn dorpsgenoot Jan Burgmans, Wim Daams (Valkenswaard) en Jannes Slendebroek (Geldrop) boekt Das menig zegepraal.

Bergeijkenaar Dave Das (24-01-1965) heeft zijn debuut als 9-jarig rennertje gemaakt bij TWC De Kempen in Valkenswaard. Op 12- en 13-jarige leeftijd boekt hij in de jeugdrangen de meeste overwinningen. Bij de nieuwelingen en junioren is hij wat minder slagvaardig, al dwingt hij vaak bewondering af door zijn aanvalslust. Das is een echte clubrenner die onder meer in de clubklassieker Omloop van Het Zuiden in 1985 achter Berry Zoontjens (Tilburg) bij de amateurs als 2e eindigt. Hij beoefent in die jaren de wielersport naast zijn volle werkweken als stoffeerder van touringcars bij busbedrijf Bova in Valkenswaard. In 1986 wint hij dankzij enkele zeges in de regio Tilburg het Nieuwsblad klassement en eindigt als 3e in het eindklassement van de Ronde van Belgisch Limburg. Naast zijn vier zeges in de Veldhovense Ronde van de Kromstraat (1984, ’85, ’87 en ’88) schrijft hij in dat laatste jaar onder meer ook de kermisronde van Steensel op zijn naam.

Al voor zijn dertigste stopt de Bergeijkenaar na de geboorte van zijn tweede kind met de wedstrijdsport. Hij woont inmiddels in Dommelen en blijft nog wel recreatief bezig op de racefiets. Is onder meer een vaste deelnemer aan de toertocht Diekirch-Valkenswaard. Totdat hij een aantal jaren geleden een zware ingreep aan zijn hartspier moet ondergaan. Daarvan inmiddels gelukkig weer hersteld moest hij wat zijn sportconditie betreft wel wat inleveren, maar hij kan toch weer wekelijks aan toertochten deelnemen. In de wintermaanden houdt hij op Strava zijn conditie met spinning op peil.

1982-1983 VALKENSWAARD

Jan van Erp ploeg in Parijs-Nice

De Jan van Erp ploeg, aangevuld met gastrenners die in 1982 in Parijs-Nice van de partij was 

In 1982 en 1983 nam een Jan van Erp ploeg deel aan Parijs-Nice. Op 14 maart 1982, de dag dat de Ronde van de Drie Beerzen als officiële openingswedstrijd van het Oost-Brabantse wegseizoen werd verreden, maakte ver van het Kempenland verwijderd een jonge renner furore in Parijs-Nice. Die etappewedstrijd wordt doorgaans als de Koers naar de Zon betiteld, maar daar leek het die zondagmiddag in Frankrijk allerminst op. Bij de renners die regen en sneeuw trotseerden kon amateur Hans Daams uit Valkenswaard, pas afgezwaaid als militair, zich in de voorste rangen handhaven in het voor het overgrote deel uit beroepsrenners bestaande peloton. Terwijl zijn dorpsgenoot Hans Baudoin door ziekte geveld de bezemwagen opzocht, bereikte Hans Daams het front in de tweede groep die een achterstand van niet minder dan bijna 3 minuten goed maakte op de leidersgroep onder aanvoering van de Peugeot-coureurs. Ook John van Asten (eveneens uit Valkenswaard) maakte dat jaar deel uit van de Nederlandse amateurploeg in Parijs-Nice die voor het merendeel uit Jan van Erp renners bestond. Want Gerrit Solleveld en Jannes Slendebroek reden eveneens in het team met als gastrenners Steven Rooks, Dries Klein en Herman Winkel. Voor de amateurs kwam de etappekoers nog duidelijk te vroeg. Zij gingen onder in het geweld van de profs die al een maand aan de Côte d’Azur hadden gekoerst. Steven Rooks werd uiteindelijk de eerste Nederlandse amateur (20e) achter eindwinnaar Sean Kelly. Hans Daams beëindigde de koers naar de zon ook niet onverdienstelijk als 22e. Daams en Baudoin, daarmee zijn de twee namen genoemd van renners waarop de Kempense hoop voor de toekomst in die jaren was gevestigd.

In 1983 gingen opnieuw enkele amateurs uit de Nederlandse Kempen in Parijs-Nice van start. Hans Daams was er weer bij en streed nu in het gezelschap van Jan Peels (Bergeijk) tussen de beroepsrenners in de achtdaagse etappekoers naar de zon. Met twaalf profteams en een afvaardiging uit Nieuw-Zeeland gingen zij in de ploeg van Jan van Erp onder leiding van Jan Gisbers met hun teamgenoten Jannes Slendebroek, Frank Moons, Frans Plantaz, nationaal amateurkampioen Hans Boom, Jacques van der Poel, de jonge Twan Poels en gastrenner Gerrie Takens in Frankrijk van start. Voor Jan Peels, 20 jaar jong, was het na de kennismaking met beroepsrenners in open Franse wedstrijden in 1982 de vraag of hij de eindstreep wel zou halen. Een abces in zijn kaak weerhield hem in de voorbereiding van forse training en de etappes van telkens dichtbij de 200 kilometer waren zo vroeg in het voorjaar er voor de jonge Bergeijkenaar nog wat te veel aan. Al hield hij wel tot het einde stand. Opnieuw was er eindwinst voor Sean Kelly, nu met de debuterende prof Steven Rooks op een schitterende plaats 3 in de eindstand. De jongens van Jan van Erp lieten zich ook een paar keer opmerken. De pas 19-jarige Twan Poels maakte in de 6e etappe indruk door met Dirk de Wolf, Pascal Guyot en Eddy Planckaert de slag te maken. En Hans Boom reed een prima afsluitende tijdrit: 12e op de Col d’Eze. De Nederlandse amateurs konden in Frankrijk tussen de profs een blik achter de schermen werpen. Mochten zij later de ambitie hebben om profcoureur te worden dan wisten zij nu in elk geval al een beetje hoe ver ze stonden.

1985 BEST

Jeugdrenners WV Kolonel Cole

De jeugd van wielervereniging Kolonel Cole in Best, de vereniging die later is opgegaan in de samensmelting met de Eindhovense clubs Het Zuiden en Wilhelmina, en vervolgens met TML Geldrop, nu TML Dommelstreek.

Bovenste rij van links naar rechts Jeroen Hermes, jeugdleider Theo Appeldoorn, Arnold Schoon, Bas van de Oetelaar, Martin Weber,Johnny van Nunen, Marina van Hest, Marion van Nunen en Jozelien Saris.

Onderste rij van links naar rechts  Andy van de Ven, Remco Bax R.I.P.,  Raymond Schepens, Björn  van der Schoot, Patrick van de Ven, Freddy van de Oetelaar, Mark van Kuijk en  jeugdleider Bart van de Oetelaar. 

1984 KNEGSEL

Jan Willem Roy in eigen dorp op het podium

In 1984 won Pedro Poels (Oeffelt) de nieuwelingenkoers in Knegsel met plaatselijk favoriet Jan Willem Roy als tweede en Warner Boekhout (Odijk) op het derde treetje van het podium

Jan Willem Roy zingt in een toepasselijke song over de Ronde van Steensel, zijn buurdorp:

Een jongen uit Knegsel wint de Ronde van Steensel 
Hij reed de stenen haast uit de grond 
Een jongen uit Knegsel wint de Ronde van Steensel 
Had de beste benen van het hele peloton
Nog twee ronden toen de hongerklop begon 
Hij werd ingelopen, een vierde plek, die telt hier nie 
Anthony Theus wordt 1, de tweeling van Burgmans uit Bergeijk 2 en 3
Erger kon nie, was niet mogelijk 
Op een bruine boterham met appelstroop na.

Een citaat uit magazine De Muur in 2012:

Dat kan ie goed, de beuk erin gooien. (Nu als de muzikant, singer songwriter JW Roy, PG). Dat kon ie vroeger ook al goed, als broekie in Brabant. Zijn vader had gekoerst, zijn broer ging koersen en trouwens, zijn opa had ook gekoerst.
TWC Tempo uit Veldhoven – hij hoefde alleen maar te schuiven. Vader en moeder Roy mee met de Honda Accord, fietsrek op het dak, vier fietsen, voor elke zoon twee. (Want ook oudere broer Jeroen was in zijn jonge jaren wielrenner). En als het gedaan was, haalde moeder Roy een washand uit haar tupperwarebakje en boende ze het zweet weg.
Het was fietsen en vlees, bij de familie Roy, en al generaties lang. JW Roy werd ook een fietser en een slager, in Knegsel. Specialiteit: verse worst. Als toppunt van modern vleesconsumentisme introduceerde hij in het dorp de sparerib.
Commentaar vader Roy: ‘Doe mij maar grote stukken vlees en geen gelul.’
Laatst kwam er na een concert een achterneef uit Stiphout naar hem toe. Ook een Roy, ook een slager. Zal ook wel een fiets in de schuur hebben staan.
Rwa, zo heet hij dus, en niet Roy van Roy Rogers, de jodelende cowboy. Rwa, op zijn Frans, want hij stamt af van Portugese Joden uit de buurt van Reims. (…) JW  was een makkelijke fietser. Redelijk goed, en veel op courage. In het wiel rijden, en dan kijken wat er gebeurt. Beetje loeren: wie is goed vandaag, wie heeft goede benen. Sluw, dat is een woord dat bij hem past, als fietser.
Als je niet weet hoe je moet rijden, kun je wel afstappen. Hou alles in de gaten. Er gaat iemand op kop, maar zonder goede benen. Er gaat niemand op kop, zonder goede benen. Er is iemand met goede benen die niet laat zien dat ie goede benen heeft, die zijn goeie benen voor zichzelf houdt. (…).

Er is één kwestie die hem nog weleens door het hoofd gaat, een akkefietje tijdens de Ronde van Knegsel, zijn eigen dorp. Hij had geen goeie benen, die dag, en reed samen met een gozer achter de weggereden koploper aan. Als ik in je wiel mag blijven, dan mag jij tweede worden, had JW hem gezegd. En toen kwam de laatste bocht, en die gozer kon zijn stuur niet recht houden, en hij vloog uit de bocht.
JW reed door. 
Werd JW tweede (zie foto).
Was niet helemaal zuiver.
Vader van die gozer woedend.
Lullig, maar wat moet je dan: remmen soms.
Wat hij ook wel was, was een dramatische rijder. Zo’n mannetje dat heerlijk vond als er veel publiek was, als er familie aan de kant stond, en het volk hem hartstochtelijk toejuichte. Geur van de friettent, flarden muziek, geschreeuw, kindergejoel en dan je naam horen. Daar werd je vederlicht van, klaar om op te stijgen.
Dat heeft hij nog steeds, maar dan als muzikant. 

1984 BLADEL

In 1984 organiseert TWC Het Snelle Wiel

de eerste meerdaagse editie van de Ster van Brabant. In het internationale

deelnemersveld staat ook een amateurploeg uit de USA aan het vertrek. Een van de Amerikaanse renners is Steve Hegg die dat jaar olympisch individueel achtervolgingskampioen op de baan in Los Angeles wordt door de Duitser Rolf Golz te verslaan. Bovendien wint de 20-jarige coureur uit Californië met de Amerikaanse ploeg olympisch zilver op de ploegenachtervolging tegen het Australische team. Vooraf in de eerste Ster van Brabant, gewonnen door Jelle

Nijdam, weet de USA-amateurselectie die door het Bladels/Amerikaanse bedrijf

Walker-Hagou is geadopteerd, weinig potten te breken. Imposante coureurs als Thurlow Rogers, vooraan in de Vredeskoers 1983 achter de sterke Oost-Duitsers Falk Boden en Olaf Ludwig, Tour de l'Avenir etappewinnaar Alexi Grewal en drievoudig ritwinnaar in de Ronde van Colorado Davis Phinney, de vader van tweevoudig wereldkampioen individuele achtervolging Taylor Phinney (2009 en 2010), slagen er ook niet in zich in Bladel op het voorplan te werken. Op de foto Steve Hegg aan de start van de individuele tijdrit met wedstrijdleider Jean Houben (Foto Henk van Dorenmalen)

1981 DUIZEL

Met nog tien ronden te rijden oftewel bijna veertien kilometer voor de finish van de 24e kermisronde van Duizel op het kleine knusse parcours in de dorpskom van het Agio-dorp komt er volop leven in de amateurkoers. Een demarrage van Henk Mutsaers (Schijndel) in de kopgroep van acht man breekt de laatste krachten bij zijn medevluchters en splijt de

kopgroep in drieën. Een achtervolgende groep van elf renners breekt eveneens in stukken. In een paar ronden tijd dwarrelen de nog overgebleven en naar adem happende renners uiteen tussen de duizendkoppige menigte. Mutsaers slaagt er niet in alleen voorop te blijven. Hij moet Jannes Slendebroek (Geldrop) en Evert van de Pol (Oldebroek) nog voor de finish naast zich dulden. In de eindsprint trekt Slendebroek aan het langste eind en moet, zoals duidelijk op

de foto van Peter Smulders te zien is, Mutsaers moe gestreden met gebogen hoofd zijn meerdere in de Drentse Brabander erkennen.

De uitslag: 1 Jannes Slendebroek (Geldrop) 100 km in 2.24.00 u., 2 Henk Mutsaers (Schijndel), 3 Evert van de Pol (Oldebroek) op 3 sec., 4 A. Hassink (Neede) op 26 sec., 5 Wim van Montfoort

(Lopik) op 31 sec., 6 Willy de Laat (Vught) op 1 min., 7 Gerrit Solleveld (De Lier), 8 Dries van Wijhe (Oosterwolde), 9 Jan Peels Bergeijk op 1.05 min., 10 Hans Koot (Sint Oedenrode).  

1980 LEENDE

Bij het eerste lustrum van de Profronde

krijgt de Stichting Wielerronde Leende een tegenslag te verwerken. Omdat het lijkt dat de belangstelling van het publiek al enkele jaren iets tanende is door de late datum in het seizoen, willen ze in Leende graag van datum

veranderen. Op de kalendervergadering van de KNWU in Woerden krijgen ze in eerste instantie 7 september toegewezen. Maar de dag na die bijeenkomst rinkelt bij Siem Rutten de telefoon. Op de toegewezen datum heeft ook Schijndel zijn profronde. Op het Uniebureau is men het verzoek van Schijndel kwijt geraakt. Maar omdat die plaats oudere rechten heeft moet Leende uitwijken naar eerste pinksterdag 25 mei 1980. Nadat een jaar eerder liefst drie wereldkampioenen aan de start zijn gekomen (wegkampioen Jan Raas, baan achtervolgingskampioen Bert

Oosterbosch en baankampioen achter grote motoren Martin Venix), staat er nu ondanks het bijna samenvallen met de Dauphiné Libéré in Frankrijk toch een mooi deelnemersveld aan het vertrek. De sprint tussen de twee grootmeesters Jan Raas en Roger de Vlaeminck vormt de apotheose van een levendige wedstrijd. De donkere Belg boekt in Leende zijn veertiende seizoenzege. Hij wordt door burgemeester Waelput gehuldigd als vijfde winnaar van de Profronde van Leende. Geheel rechts staat oud-profcoureur Jo de Roo.

1984 BLADEL

Grote vreugde bij Erik Breukink die de etappe

Hulsberg - Bladel in Olympia's Tour met een solozege afsluit (Foto Henk van Dorenmalen)

Eerder dan verwacht slaat het dan pas 20-jarige talent Erik Breukink uit Dieren zijn slag. De Gazelle-coureur wil zich niet sparen voor de individuele tijdrit die later op de dag in en rond Bladel op het programma staat. Daarin zal hij ook als favoriet voor de overwinning van start gaan. Breukink gaat tussen het Zuid-Limburgse Hulsberg en Bladel mee in een ontsnapping van 40 man. Op de plaatselijke omloop besluit hij de 154 kilometer lange etappe met een solo van 10 kilometer. "Waarom zou ik me inhouden als ik mogelijkheden zie om de etappe te winnen,” laat hij na de finish optekenen. Hij geeft daarmee een vervolg aan de Gazelle successen na winst van Jean-Paul van Poppel in de Omloop der Kempen, de generale voor Olympia’s Tour waarin de Tilburger ook de tweede etappe won en na het dragen van de oranje

leiderstrui door Nico Verhoeven. Met een voorsprong van bijna 20 seconden finisht Erik Breukink in Bladel. In de individuele tijdrit moet hij de zege laten aan Jelle Nijdam (Zundert). Breukink mag zich de grote triomfator van de dag noemen en stoot door van de tiende naar de derde plaats in het

totaalklassement. Twee dagen later aan het eind van de Ronde in Amsterdam heeft hij die plaats nog in zijn bezit achter de Oost-Europeanen Asiad Saitov (Rusland) en de Oost-Duitser Falk Boden.

1987 HAPERT Kempenland Jeugdtoer

Vanaf 1985 t/m 1991 wordt de Kempenland Jeugdtoer verreden, gesponsord door

Kempenpers en Rabobank met jaarlijks een serie etappes. De opzet is om in een aantal van de allerkleinste dorpen van de Kempen de wielersport op gang te brengen. Zo is de jaarlijkse kermisronde van Steensel ontsproten aan dit initiatief. Ook in Baarschot en Casteren wordt in 1985 om de punten van het klassement over drie wedstrijden gestreden. In 1986 voegen Haghorst en Oostelbeers zich op aangeven van Diessenaar Toon Donkers bij de wedstrijdenreeks, terwijl ook RWC Reusel zich invoegt. Weer een jaar later wordt ook nog in Hapert en in Spoordonk door aankomende renners koers geleverd. En ook in Bladel, Duizel en Veldhoven kan de wielerjeugd in het voorprogramma

van de KNWU wedstrijden aan de bak. Op de foto het podium van de 15-16 jarige renners in 1987 in Hapert: van links naar rechts Peter Vosters (Hapert), Luc Reijrink (Diessen) en Erwin Rijkers (Hapert) (Foto Fred van Laarhoven)

1982 VALKENSWAARD

Jo Jansen veteranenwereldkampioen

In het rijtje wereldkampioenen uit de regio Nederlandse Kempen hoort naast Jan

Walravens uit Oirschot (1968 Jemappes, België veteranen), oud-Eindhovenaar Bert

Oosterbosch (1978 Brauweiler, Duitsland, ploegentijdrit met nationaal amateurkwartet, en 1979 Amsterdam individuele achtervolging profs), Henk Baars uit Diessen (1990 Getxo, Spanje veldrijden profs) en Jo van Seggelen uit Budel-Schoot (1979 en 1981 Sankt Johann, Oostenrijk veteranen) nog een renner genoemd te worden die er in slaagde een wereldtitel te veroveren. In 1982 staat Jo Jansen uit Valkenswaard te glimmen van trots op het podium na de titelstrijd voor de veteranen in Sankt Johann. Daar in Tirol wordt hij geflankeerd door de Zwitser Alfred Schurter en de Deen Emil Jorgen Hansen na in een zinderende eindsprint van een vijfmans kopgroep ook Fransman René Grelin en de Belgische oud-prof Joseph Henikenne naar de overige ereplaatsen te hebben verwezen.

Talent mag Jo Jansen, geboren op 2 april 1944 in Riethoven, niet ontzegd worden. In de twee jaren die hij bij de nieuwelingen actief is brengt hij het in 1961 in die categorie tot clubkampioen van zijn vereniging TWC De Kempen. Ook als amateur (in 1963 en in 1965) verovert hij tweemaal de clubtitel. Maar na zijn militaire diensttijd komt er een einde aan zijn activiteiten als wedstrijdrenner. Door omstandigheden ziet hij niet de mogelijkheid om zich verder als wielrenner te ontwikkelen. Toch laat de wielermicrobe hem, als hij na zijn huwelijk naar Valkenswaard is verhuisd, niet los. Hij gaat de jeugd van TWC De Kempen begeleiden. In 1971 behoort Jansen tot de eerste lichting

geslaagde jeugdwielrenleiders in Zuid-Oost Brabant, nadat de KNWU eind jaren zestig met die opleiding is gestart. Even (in 1973) wordt hij zelfs tot jurylid gebombardeerd. Maar het echte wedstrijdfietsen blijft hem trekken, zodat hij in 1979 een veteranenlicentie aanvraagt. Meteen al in het eerste seizoen dat hij in competitie komt wint hij 19 wedstrijden. Ook in 1980 en 1981 rijgt hij de

overwinningen aaneen. In de Benelux is hij tussen leeftijdgenoten, vaak oud-profs, een gevreesd tegenstander die jaarlijks met een paar tientallen zeges aan de haal gaat. De wereldtitel in Sankt Johann op 28 augustus 1982 is voor hem, zij het pas op latere leeftijd, de bekroning op wat ooit als zijn jongensdroom begon.

1989 VELDHOVEN

Podium Omloop der Kempen: van links naar rechts: Patrick Rasch (Uitgeest), Anthony Theus (Bergeijk) en Eric Cent (Goor) (foto Henk van Dorenmalen)

Op zondag 7 mei 1989 staat Anthony Theus glunderend op het erepodium in de Mullerlaan in het Veldhovense Zonderwijk. Voor de 21-jarige dienstplichtig militair uit Bergeijk gaat een droomwens in vervulling. Hij heeft al lang uitgekeken naar een klassieke zege. Als die dan uitgerekend in de Omloop der Kempen geboekt kan worden, geeft dat een wieleramateur uit de streek van de Brabantse koningsklassieker extra voldoening (Foto Henk van Dorenmalen) Theus kan zich het koersverloop nog helder voor de geest halen. “De wedstrijd was toen 220 kilometer lang. De dag ervoor reed ik de Ronde van Overijssel. Die was toen 230 kilometer. In de Kempen reed ik 180 kilometer voorop. We reden al na veertig kilometer met tien man weg. Veel later in de wedstrijd sloten zich nog een aantal anderen bij ons aan.” Dat deert Theus niet. Integendeel. Na de samensmelting van de twee kopgroepen is hij de eerste die opnieuw voorsprong probeert te nemen. Dertien renners blijven uiteindelijk vooraan bijeen. De beslissende aanval wordt door Theus geopend met nog tien kilometer voor de wielen. Harm Jansen van de nationale ploeg countert, maar krijgt als bewaker Patrick Eyk, de ploeggenoot van Theus uit het Van Aarle/Ecco-team, met zich mee. Theus wil op eigen terrein de winst niet uit handen geven. “In de laatste kilometer demarreerde Eric Cent en die werd zo voor mij een ideale springplank. In de finishstraat ging ik erop en erover en won daarmee mijn eerste A-klassieker.” De Bergeijkenaar zal zijn zege in de Omloop der Kempen nog driemaal (1994, 1995 en 2000) herhalen waarmee hij tot nu toe recordhouder is in de Kempenklassieker.

1981 HAPERT

In 1981 opent Hapert het wegseizoen in de Kempen met de districtskampioenschappen Brabant Zuid-Oost. De Hapertse Supporters Vereniging en wielerclub Het Zuiden uit Eindhoven zien in een middagvullend programma om en nabij de 300 renners voor vijf districtstitels strijden. De wedstrijd krijgt bij de amateurs een internationaal tintje met de deelname van de Britten Dave Akam, Stephen Jones, Neil Martin en John Wainwright, een kwartet dat in de regio Kempen is ingekwartierd. Maar de streekrenners geven de toon aan. Hans Baudoin (Valkenswaard) debuteert bij de amateurs met de districtstitel. Er zijn ook gouden medailles voor nieuweling Rob Verbaandert (Steensel), junior John van de Wijdeven (Eindhoven), good-old Jo Jansen (Valkenswaard) in het kampioenschap voor veteranen en Gerard van Hintum (Eindhoven) bij de liefhebbers. TWC De Kempen uit Valkenswaard wint het clubklassement. Bijgaande foto van Jos Moeskops met de molen van Hapert op de achtergrond dient in die tijd enkele jaren als herkenningspunt voor de rubriek Kempische Wielerspiegel in de weekbladen van Kempenpers uit Hapert.

1987 DIESSEN

Op zondag 4 oktober 1987, een prachtige nazomerdag, organiseert de wielervereniging Diessen haar zesde veldrit. Plaats van handeling is het natuurgebied Turkaa rond de visvijver. Nadat nieuweling Richard Groenendaal (Sint Michielsgestel) in de gecombineerde wedstrijd van nieuwelingen en junioren met groot machtsvertoon heeft gezegevierd, wint Wim de Vos (Oosterhout) de elitekoers. Als junior heeft De Vos al de nationale kampioenstrui gedragen en heeft hij brons op een WK veroverd. Hier klopt hij Noël van der Ley (Mechelen, Limburg) voor de zege. Na afloop overhandigt de jonge amateur zijn bloementuil aan zijn leermeester Toon Donkers als dank voor de adviezen die de Diessense wielrentrainer hem in de beginperiode van zijn veldritcarrière heeft gegeven. “Want,” zegt De Vos, “zonder de steun van Toon had ik het beslist nooit zover gebracht.” Later zal de coureur uit Oosterhout zelfs bij de profs ook nog enkele jaren zijn mannetje staan (Foto Henk van Dorenmalen). 

1983-1992 Valkenswaard

10 jaar Super Prestige veldrit

Rein Groenendaal won maar liefst vijf keer de veldrit in Valkenswaard. In 1978, 1980, 1982, 1985 en 1987 was hij er de sterkste van de dag. In 1982 kreeg de Sint Michielsgestelnaar op het Schaapsloop circuit de Duitser Klaus-Peter Tahler (links) en Hennie Stamsnijder (Enter) naast zich op het podium (Foto Peter Smulders)

In Valkenswaard worden door TWC De Kempen in zand, modder en gras al meer dan 50 jaar veldritwedstrijden georganiseerd. Aanvankelijk was het idyllische parcours De Schaapsloop plaats van handeling. In 1968 won Jos van der Vleuten (Mierlo-Hout) daar bij de profs en amateurs het kampioenschap van het district Brabant Zuid-Oost vóór Jan van Katwijk (Oploo) en Tonnie Gruijters (Lieshout). Later volgden ook open nationale en internationale wedstrijden. De nationale titelstrijd vond eveneens een paar keer in Valkenswaard plaats. De cyclo cross maakte aan het eind van de jaren zeventig een stormachtige ontwikkeling door. Met renners als Hennie Stamsnijder (Enter) en Rein Groenendaal (Sint Michielsgestel) sprak Nederland internationaal een duchtig woordje mee. Vanaf 1980 werd de organisatie van de Valkenswaardse veldrit toevertrouwd aan de Stichting Wielerevenementen Valkenswaard. Rein Groenendaal werd dat jaar de eerste winnaar en zou die zege later nog viermaal herhalen. De Duitser Klaus-Peter Thaler won in 1981. Toen een jaar later vier Belgische organisatoren de Super Prestige Veldrijden in het leven riepen, was het Valkenswaardse stichtingsbestuur onder aanvoering van Wim Amels er als de kippen bij om zich bij die organisatie aan te sluiten. Vanaf toen was de groei niet meer te stuiten. De televisie toonde interesse en de media was talrijk present toen de Belg Roland Liboton in 1983 de eerste Super Prestige cross op Valkenswaardse bodem won. De organisatie op de sfeervolle Schaapsloop groeide uit zijn jasje en er werd een nieuw parcours op het Eurocircuit gevonden.

1983-1992 Valkenswaard

10 jaar Super Prestige veldrit (vervolg)

In 1986 werd voor de eerste keer een veldrit op het Valkenswaardse Eurocircuit verreden met bij de deelnemers Hennie Stamsnijder (Enter) en Roland Liboton (Rillaar, België) die op een van de stevige hellingen door het slijk ploeterden (Foto Wim Amels)

Een extra attractie was dat de renners op het nieuwe Eurocircuit parcours op één rij konden starten. Ze kregen er een moordend zware omloop voorgeschoteld. Zeker wanneer regenval het circuit teisterde konden zij er hun plezier op. Toen in 1987 ook het rallycross gedeelte van het Eurocircuit in het veldrit parcours werd opgenomen, had dat tot gevolg dat er een zeer snelle en bloedstollende wedstrijd ontstond. Tot in de laatste ronde maakten dat jaar nog verschillende renners aanspraak op de overwinning. Die kwam uiteindelijk bij Kempen-renner Frank van Bakel (Deurne) terecht. Ook in 1989 was de spanning te snijden en werd de wedstrijd pas in de eindsprint beslist. Rudy Thielemans (Wolvertem-Meise) klopte Martin Hendriks en wereldkampioen Danny de Bie (Booischot, België), zodat de eerste Belgische overwinning op het circuit een feit was. Ook in 1990 zag het er lang naar uit dat een Belg met de zege zou gaan strijken. Staf van Bouwel (Kasterlee) reed tot de laatste ronde geheel alleen aan de leiding. Radomir Simunek (Plzen, Tsjechië) passeerde de Belg uit de Kempen met een aangepaste tactiek in de laatste ronde en won alsnog soeverein met voorsprong. Ook in 1991 zou de Tsjech, toen in de regenboogtrui van de wereldkampioen, in Valkenswaard triomferen. De Super Prestige cross in november 1992 werd in Valkenswaard de laatste. Adrie van der Poel toonde zich de sterkste van de dag. Hij klopte Richard Groenendaal, de man in opkomst die het Nederlandse veldrijden in de jaren die volgden op de kaart bleef houden. De organiserende Stichting Wielerevenementen ging na een grote bloeiperiode ter ziele. De podiums van 10 jaar Super Prestige in Valkenswaard: 1983 1 Roland Liboton, 2 Hennie Stamsnijder, 3 Rein Groenendaal 1984 1 Hennie Stamsnijder, 2 Roland Liboton, 3 Rein Groenendaal 1985 1 Rein Groenendaal, 2 Paul de Brauwer, 3 Roland Liboton 1986 1 Martin Hendriks, 2 Rein Groenendaal, 3 Huub Kools 1987 1 Rein Groenendaal, 2 Martin Hendriks, 3 Hennie Stamsnijder 1988 1 Frank van Bakel, 2 Hennie Stamsnijder, 3 Huub Kools 1989 1 Rudy Thielemans, 2 Martin Hendriks, 3 Danny de Bie 1990 1 Radmir Simunek, 2 Gustaaf van Bouwel, 3 Danny de Bie 1991 1 Radomir simunek, 2 Pascal van Riet, 3 Carl Camrda 1992 1 Adrie van der Poel, 2 Richard Groenendaal, 3 Filip van Luchem.

1988 REUSEL

Jarenlang organiseert RWC Reusel, eerst in het voorjaar en vervolgens met pinksteren, een wielerronde waarin ook voor dames een wedstrijd in het programma wordt opgenomen. In 1973 is de eerste winst voor Wil Kwantes (Zaandam). In de twee volgende jaren neemt Keetie Hage de bloemen voor de winnares mee naar het Zeeuwse Sint Maartensdijk. Aan de lijst met winnaressen worden later Corrie Verhoeven (Berkel-Enschot), Coby van de Broek (Soest), Petra de Bruin (Langeraar, in 1983 èn in 1984), Eria Oomen (Schijndel), Mieke Havik (Soest) en Gonnie van Koert (Nieuwkoop) toegevoegd. In 1988 wordt de erelijst afgesloten met Heleen Hage (Sint Maartensdijk) die Monique de Bruin (Hoogland) voor de zege aftroeft (zie foto).

Heleen Hage is de jongere zus van meervoudig wereldkampioene Keetie en de eveneens goed voor de dag komende Bella. In tegenstelling tot haar zussen kan Heleen goed bergop rijden en bewijst dat onder meer met vier etappezeges in de Tour Féminine, de Ronde van Frankrijk voor vrouwen. In 1984 wordt ze tweede in het eindklassement van de Tour. Ze behaalt de nationale wegtitel bij de vrouwen in 1986 en eindigt in 1987 als tweede op het wereldkampioenschap. In het jaar dat ze in Reusel zegeviert doet ze mee aan de Olympische Spelen van Seoel waar ze als 19^e finisht (Foto Marianne van Dorenmalen).

1984 STEENSEL

In 1984 gaat Matthieu Dohmen in Steensel met de hoogste eer strijken in de rijkelijk van premies voorziene kermisronde. Daarmee wordt hij de eerste winnaar van de Steenselse amateurkoers nadat in eerdere jaren junioren er nog de hoofdschotel van het wielerprogramma zijn geweest. De wedstrijd over 80 kilometer wordt in de slotfase door Dohmen gecontroleerd. De door de wol geverfde bijna 33-jarige donkerharige Limburger heeft als aankomend amateur furore gemaakt door tweemaal achtereen de koningsklassieker door zijn eigen provincie te winnen voordat hij een kortstondig profavontuur is aangegaan. Marc van Orsouw heeft gaandeweg de koers met een solo van elf ronden de basis gelegd voor het winnen van de leidersprijs. De rossige coureur uit Oyen bij Oss finisht als tweede en Jan Burgmans (Bergeijk) gaat als derde mee het podium op naast rondemiss Brigitte Verbaandert (Foto Henk van Dorenmalen)

1982 MOERGESTEL

In 1982 wordt in Moergestel door enkele

enthousiastelingen in het dorp de Stichting Wielerronde Moergestel in het leven

geroepen die de toepasselijke naam Komtoer van Moergestel aan het nieuwe evenement geeft. Harrie Lunenburg, door microfonist Cor Wijdenes in de Oost- en Midden-Brabantse wedstrijden steevast het warme bakkertje uit Loosbroek genoemd, wordt de eerste amateurwinnaar door Jo van Lierop (Deurne) en Stan Strijbosch (Best) achter zich te houden. Als juniorenwinnaar wordt Schijndelnaar Jos van der Wijst gehuldigd en plaatselijk renner Eduard van der Loo, in die

tijd vrijwel onklopbaar bij de recreanten, schrijft ook de thuiswedstrijd op zijn naam. Bij de nieuwelingen is Edwin Hendriks (Heesch) als eerste aan de finish. Dankzij een uitstekende sprint is die een veelwinnaar. In Moergestel

klopt hij Marcel Piels (Rosmalen) en Rob Stiekema ('s-Hertogenbosch), die nog in het bezit is van deze podiumfoto. Voor het podium staat Erik Welten die wordt gehuldigd als beste deelnemer uit Moergestel.

1983 REUSEL

In de Reuselse kerstveldrit spitst de strijd om de overwinning zich toe in een duel tussen de favoriet geachte crossers Henk Baars (Diessen) en Michel Groenendaal (Sint Michielsgestel) die steeds nadrukkelijker te kennen geeft in de voetsporen van zijn elf jaar oudere broer Reinier te willen treden.

Twee jonge amateurs dus op het voorplan in de cross op en rondom de Reuselse trimbaan. Baars kent in de driejarige historie van de veldrit inmiddels het parcours op zijn duimpje. In 1981 heeft hij er zijn grootste concurrent Frank van Bakel na pech van diens kant weten te kloppen. In 1982 heeft de veldrijder uit Deurne op het hoogste trapje van het podium gestaan na een alle krachten vergende eindsprint tegen de donkerharige Diessenaar. Nu heeft Frank van Bakel de veldrit in Soestduinen op dezelfde dag als die in Reusel uitgekozen om te starten. Vanaf het allereerste begin neemt Henk Baars nu het heft in handen. Michel Groenendaal wil lange tijd niet van wijken weten totdat een val over een

boomstronk hem op achterstand zet. Voor Baars is de tweede zege in Reusel daarmee een feit. Op de foto gaat Baars eerder dat jaar in zijn woonplaats Diessen aan de leiding op een van de hindernissen.

1984 BEST

De renners van wielervereniging Kolonel Cole worden in de jaren 70 en 80 door verschillende clubsponsors in de kleding gestoken. Om te beginnen door de makers van het Brabants gerstenat Bavaria. Vleesmeesters De Kroes is de volgende sponsor. Als die in 1983 stopt met de sponsoring neemt clublid Jan van de Biggelaar die taak over. Die heeft al enkele jaren een eigen sponsorteam op de weg gezet en besluit in 1984 als clubsponsor voor zijn vereniging te gaan fungeren. Tijdens de Ronde van Best wordt de ploeg voorgesteld aan het publiek en kunnen de mensen kennis maken met de groen-zwarte kleding die het vertrouwde rood en geel komt vervangen. Op de foto staand van links naar rechts sponsor Jan van de Biggelaar, Jos Weber, Frans Pulles, Marc Tabak, Joost Kuijs, Thommy Gieles, Peter Artz, John Kluijtmans, Frank Gloudemans, Otto van der Linden, Hans van Stratum, Jeanique van der Linden, Monique Artz, Marco Leenderts, M. van de Kerkhof en Patrick Bertrams. Gehurkt: Frans Sanders, Joost Bertrams, Remy van Strien, Peter van Nunen en Wim Spanjers.

1984 BLADEL

In april 1984 tijdens de eerste editie van de driedaagse

Ster van Brabant heeft Jelle Nijdam voor aanvang van de zondagetappe even een onderonsje met Nico Verhoeven (Berkel-Enschot) en Frank Pirard (Breda). Nijdam heeft al in de proloog op vrijdagavond een voorschot op de eindzege genomen door zijn Van Aarle-Ecco ploeggenoten Hans Daams (Valkenswaard) en John Talen (Spijkenisse) na ruim 22 kilometer in de individuele tijdrit respectievelijk 41 en 48 seconden achter zich te houden. Nadat Peter Hofland (Roosendaal) op zaterdag de rit in lijn heeft gewonnen eindigt de derde etappe op zondag in een sprintzege voor Jean-Paul van Poppel (Tilburg). Jelle Nijdam zal nog in dat najaar prof worden bij Kwantum Hallen-Yoko en rijdt later nog voor Super Confex, Buckler, Wordperfect en TVM. Hij staat vooral bekend om zijn geweldige demarrage in de laatste kilometer. Hij zal zes etappes in de Tour de France winnen voordat hij in 1996 als actief coureur stopt.

Op de foto uit 1984 lijkt het alsof Nico Verhoeven zich al bij de eindzege van Nijdam in de Ster van Brabant heeft neergelegd. Hij neemt zijn petje af voor de renner uit Zundert. Ook op de foto te herkennen Willem van Steensel, een van de nestors in de organiserende Tour- en Wielerclub

Het Snelle Wiel, alsook de broers Nico en Harrie Panken, Jos Broekx, Marcel Vosters en (midden achter) vader Pirard.

1984 EINDHOVEN

Ronde van de Binnenstad

Jarenlang is in Eindhoven de Ronde van de Binnenstad een grote publiekstrekker geweest. In 1967 begonnen als wedstrijd bij de herdenking van de bevrijding in september met amateurs, nieuwelingen en adspiranten zijn achtereenvolgens Peter Franken (Oosterhout), Piet Kessels (Lieshout) en Henk van Vught (Boxtel) er de eerste winnaars bij de amateurs. Ook Fons van Katwijk (Oploo) zegeviert er een paar keer als amateur (1971 en 1974). In 1979 krijgen ook professionals voor het eerst startgelegenheid en is de Zeeuw Cees Priem er winnaar. In de jaren die volgen staan Gerrie van Gerwen, Bert Oosterbosch (1981 en 1984), Joop Zoetemelk, Adrie van der Poel, Jean-Paul van Poppel, Gerrie Knetemann en Steven Rooks er op het hoogste trapje van het podium. Maar ook de

overige wedstrijdcategorieën staan er jaarlijks aan de start. Zo wint in 1984 John van den Akker (Veldhoven) de juniorenwedstrijd door Erik Welten (Moergestel) en Rob Stiekema (Veghel) achter zich te houden. Ze worden bij het

podium vergezeld door de nestor van de organisatie Jan van der Heijden.

1985 CASTEREN

Zes jaar achtereen staat Casteren in de tweede helft van de jaren tachtig in het teken van de wielersport. In de laatste week van de

schoolvakanties krijgt om te beginnen de basisschooljeugd in de ochtenduren de

gelegenheid om zich met elkaar in leeftijdsgroepen op de fiets te meten.

Achtereenvolgens is het daarna de beurt aan de Casterse jeugd van 13 tot en met

16 jaar, de Kempenjeugd zonder wedstrijdlicentie in twee leeftijdsklassen,

gevolgd door dames en heren apart in een paar dikke banden wedstrijden. In de

avonduren krijgen recreanten in twee wedstrijden (30+ en 30-) vrij baan met

deelname van renners zonder KNWU-licentie. In 1985 gaat de zege bij de 30-plussers naar Jan Adelaars (Heeze) vóór Tonnie Jansen (Bladel) en John Boeren (Rucphen). De wedstrijd van de 30-minners (zie foto) eindigt in een overwinning voor Eduard van de Loo (Moergestel) die de Bladelse renners Tonnie Arts en Jos Roijmans aan de finish voor blijft (Foto Chris Corstiaans)

1985 DUIZEL

In Duizel trekt de 28e kermisronde op de laatste maandag van juli 1985 zoals gewoonlijk veel publiek. De strijd om de gele trui wordt in vier wedstrijdcategorieën gestreden. De eerste bloemen zijn voor niet-licentiehouder Cor Gerritsen (Middelbeers). Eria Oomen (Schijndel) heeft de snelste benen van het damespeloton. Ze verslaat Corry Timmermans-Verhoeven ('s-Hertogenbosch) en Petra Groen (Nieuw-Lekkerland). Voordat Jan Burgmans (Bergeijk) bij de amateurs

met een slotsolo van drie kwartier de handen van het publiek op elkaar brengt, snelt Frank Kersten naar zijn tiende seizoenzege bij de junioren. Voor de jonge coureur uit Geldrop is het de tweede opeenvolgende overwinning in Duizel. Evenals een jaar eerder slaagt hij er in het complete deelnemersveld een ronde

of meer achterstand te bezorgen.

Nadat Erwin Couwenberg (Reusel) in het gezelschap van Anthony Theus (Bergeijk) de juniorenkoers om de gele trui heeft opengebroken, slagen ook die twee streekrenners er niet in de Geldropse snelheidsduivel Kersten bij te benen. In een soepele stijl raast die zijn rondjes af en zoals Jan Peeters later amateur Jan Burgmans door moeilijke momenten heen zal slepen, zo doet de Eindhovense microfonist dat ook met Kersten. Gedragen door het applaus van het publiek slaagt die er in de allerlaatste ronde in de sprong naar de laatste nog niet gedubbelde groep te maken. Op het podium krijgt hij gezelschap van Kees Smits (Zundert) en William Berns (Cuyk).

1987 OOSTELBEERS

Met een vlijmscherpe eindsprint trekt Veldhovense John van den Akker de eerste overwinning in het Kempense wielerseizoen 1987 naar zich toe. Daarvoor moet hij John Vos, de grote animator van de wedstrijd, achter zich houden. Na de premiesprints in het verloop van de koers stuk voor stuk voor zich te hebben opgeëist en tevens de leidersprijs te hebben opgestreken, resteert voor de rijzige renner uit Geffen evenals een jaar eerder in de Beerzen aan de meet slechts de tweede plaats. Er zijn ook bloemen voor de nog maar 18-jarige Arthur van Dongen uit het gelijknamige Dongen. Een trio op het podium waarop het organiserende Beerse wielercomité gerust trots mag zijn.

De uitslag: 1 John van den Akker (Veldhoven), 2 John Vos (Geffen), 3 Arthur van Dongen (Dongen), 4 Cor van Dijk (Boekel), 5 René Zeegers (Oeffelt), 6 Martijn van Moorsel (Gerwen), 7 Martien Maton (Oisterwijk), 8 Ton Weber (Best), 9 Frank Schuurmans (Den Dungen), 10 Martin Stroosnijder (Kruiningen), 11 Louis van Wely (Vught), 12 Willem-Jan van de Vorst (Veldhoven), 13 Berry Zoontjens (Tilburg), 14 Gert-Jan Brouwershaven (Woudrichem), 15 Robert Louwers (Valkenswaard).