2005 Oostelbeers Frans Willems een voorbeeld voor de jeugd

Vijfmaal veldrijder Frans Willems, achtereenvolgens in 2003, met zegebloemen in 2004, als winnaar in de Reuselse kerstveldrit 2005, als nationaal kampioen winnaar van de veldrit van de masters in Bladel 2007, en op het podium in Bladel 2007 met Ton van Korven (Diessen) en Peter Hoffmans (Moergestel).

2005 Oostelbeers Frans Willems een voorbeeld voor de jeugd

 

Beerzenaar districtskampioen veldrijden

 

Het seizoen voor de cyclocrossers is in 2005 volop op gang gekomen. Ieder weekend worden wel ergens in het land wedstrijden georganiseerd voor de ‘mannen van de modder’, zoals de veldrijders bij televisiebeelden vaak betiteld worden. Van modder is er tot nu toe dit seizoen echter nog weinig sprake geweest. Wel opvallend was dat Frans Willems, 41 lentes jong, nog altijd zijn mannetje goed staat in de Nederlandse en Belgische wedstrijden. In de masters categorie, de wedstrijdklasse waarin de Beerzenaar voor het merendeel leeftijdgenoten maar ook veel jongere coureurs tegen komt, werd hij onlangs kampioen van het district Zuid-Oost Brabant. Niet alleen tijdens die titelstrijd in Lierop maar ook in het Friese Suameer boekte hij vroeg in het seizoen al een zege.

 

(Piet Gijsbers, Oirschots Weekjournaal)

 

Elf jaar geleden is het al dat Frans Willems op het NK in Sint Michielsgestel een bronzen medaille veroverde bij de cyclos­portieven, een vergelijkbare wedstrijdcategorie met die van de huidige masters. Toen moest hij het na een sterk gere­den kampioenswedstrijd in de eind­sprint afleggen tegen een paar renners die met een beter eindschot gezegend waren. Al meteen na de start van het nieuwe cross seizoen liet de Beerzenaar blijken dat het hem ook dit jaar weer menens is. In Essen Horendonk (B) liet hij al in september met een derde plaats zien dat de conditie in een vroeg stadium op peil was. En in de Nederlandse openingscross van Harderwijk was alleen nationaal kampioen Bonnie Leemreize hem te glad af. Dat ook de geluksfactor soms medebepalend is in een veldrit ondervond Willems in het Belgische Lichtaart aan den lijve. De loting bij de start bepaalde daar hoe je de wedstrijd kon aanvangen. Beerse Frans had de pech helemaal achterin het deelnemersveld te moeten starten. “Dan is de factor geluk meebeslissend hoe snel je naar voren kan," moest hij na afloop van de wedstrijd concluderen. “Meteen na 50 meter al werd er door een aantal crossers geremd en van de lijn afgeweken, zodat achtervolgers de doorgang werd versperd. Op de single tracks was het vervolgens wachten op een brede passageplaats om weer snel naar voren in het veld te kunnen rijden.” Willems werd uiteindelijk als elfde geklasseerd. 

Een week later kraaide de haan van Willems voor het eerst dit jaar victorie in het Friese plaatsje Suameer. Daar kende hij het parcours na een eerdere kennismaking in het vorige seizoen. “Evenals vorig jaar was het parkoers in Suameer aangepast in overleg met de renners. De omloop was nu erg compact en goed overzichtelijk. Grasstroken werden afgewisseld met enkele hoogteverschillen en op de gemeentewerf waren diverse heuvels van zand gemaakt.” Frans Willems ging bij de masters als eerste het veld in. Even werd hij gepasseerd door Diessense Ton van Korven, maar na de eerste balken nam de Snelle Wiel veldrijder uit Oostelbeers het commando over en voerde het tempo op. Bij de eerste passage zaten er nog 4 renners, bij wie nationaal kampioen Bonnie Leemreize en Ton van Korven, in zijn wiel. Later in de wedstrijd namen Willems en Leemreize de leiding en eendrachtig samenwerkend bleven zij de achtervolgers voor. Op de streep bleek Willems net iets te snel voor Leemreize en kon zo zijn eerste seizoenzege optekenen.

Districtstitel

 

In Almelo ging de strijd om de ereplaatsen opnieuw tussen Leemreize, Van Korven en Willems die in die volgorde ook zouden finishen. Enkele dagen later, op een doordeweekse avond, stond Willems in de veldrit van Woerden aan het vertrek. Op een verlicht stratenparkoers in het centrum van het kaasstadje ging hij als eerste het veld in, meteen gevolgd door Ton van Korven, Joost van Hest en Pascal van Riet. Willems zag na een paar ronden dat hij alleen met Van Riet overbleef. Achterblijvers werden een voor een ingehaald. Na twee ronden ging Van Riet op kop rijden en die slaagde er in honderd meter voorsprong te nemen. “Ik probeerde nog wel terug te keren maar na een schuivertje in een bocht durfde ik geen risico’s meer te nemen in de bochten. De achtervolgers bleken niettemin steeds meer terrein prijs te geven, zodat ik toch redelijk eenvoudig de tweede plaats vast kon houden.”

In Lierop zou op de laatste zaterdag van oktober voor Willems de voorlopige apotheose van het voorseizoen volgen. Hij nam, als favoriet voor de districtstitel aan de wedstrijd begonnen, meteen na de start de koppositie met Van Korven die als enige kon volgen. In de derde ronde versnelde Willems een keer en kreeg een klein gaatje op de Diessenaar. Gedurende de wedstrijd zou de voorsprong van Willems uitlopen tot zo'n 25 seconden wat voldoende was voor de overwinning. Van Korven zou tweede worden ruim voor Ad Bernaerts die een onderlinge strijd met Snelle Wiel coureur Johan van Gils, ook al van Beers bloed, in zijn voordeel besliste.

 

Adviseur

 

De resultaten van Frans Willems, die ook nog als trainer van Het Snelle Wiel in Bladel actief is, werken inspirerend op de regionale wielrenners. Zo voorziet hij ook zijn dorpsgenoot Rik Adriaans, die door blessureleed helaas zijn voetbalcarrière moest stoppen, van adviezen. “Afgelopen zomer heeft de trainer van de Beerse Boys mij een keer laten weten dat Rik serieuze interesse had om te crossen en of ik hem verder wilde helpen. Nadat we een afspraak hadden gemaakt en een aantal zaken hadden doorgesproken is er in gezamenlijk overleg besloten om bij de neo’s te starten. Dit is natuurlijk erg ambitieus maar volgens mij de beste optie. Ook werd er gekeken welk materiaal hij het beste kon aanschaffen. Hij had wel al een oude crossfiets. De keuze moest gemaakt worden tussen een wegfiets of een cyclocross fiets.” Willems adviseerde zijn dorpsgenoot een crossfiets te kopen omdat je hier ook mee op de weg kon fietsen. Later kon Adriaans bij de familie Senders in Hapert nog tubewielen kopen, zodat hij met behoorlijk materiaal aan zijn eerste veldritseizoen begon. Willems: “Van de trainer van de Beerse Boys wist ik dat Rik zeer gedreven en serieus met zijn sport om kan gaan. De kwaliteiten van Rik werden al meteen zichtbaar bij de eerste trainingssessie die hij met ons heeft gedaan. Hij kon het tempo goed aan en deed op sommige stukken helemaal niet voor de beteren onder. Ook heeft hij de eerste crosstrainingen met ons meegedaan en je ziet hem nu met de week vooruit gaan. In Suameer verbaasde hij zichzelf door meteen elfde te worden. Bij de districtskampioenschappen finishte hij zelfs als zesde.”

1984 Oostelbeers

Haarlemmer Bert Spoor ontpopt zich als een nieuwe kampioen in de Omloop van het Zuiden

 

(Foto Henk van Dorenmalen)

 

De negentiende Omloop van het Zuiden heeft een winnaar gekregen die in wielerkringen nog niet erg bekend is. Maar het kan haast niet anders of die winnaar, Haarlemmer Bert Spoor, een jong amateurlid van de welbekende wielerclub De Kampioen, zal nog menigmaal van zich laten horen in de toekomst. Zijn vereniging heeft in het verleden al heel wat grote namen voortgebracht op wielergebied en de wijze waarop Spoor de Omloop naar zijn hand zette wijst op grote klasse die vooral tot ontbolstering komt in wedstrijden op het scherp van de snede. Na een spervuur van demarrages greep hij de volle winst in een eindsprint met twee. De beste regionale renner van de dag, 19-jarige Jan Burgmans uit Bergeijk, moest hem op de finishlijn een fietslengte prijsgeven.

 

(door Piet Gijsbers)

 

De premiesprints in het centrum van Oirschot voor de deur van Assurantiekantoor De Verrekijker gaven deze keer een beslissende wending aan de strijd in de grote Omloop voor amateurs. In de eerste ronde ontstond daar een kopgroep van 22 renners en toen er 60 kilometer later opnieuw gesprint moest worden voor de premies van hoofdsponsor Nationale Nederlanden viel die kopgroep uiteen en werkten zich negen man voorop. Uiteindelijk bleven op kop zes renners de dienst uitmaken. Spoor deed van hen het meeste werk aan de leiding en had bovendien nog de

meeste reserves in huis aan de eindstreep.

 

Uitslag amateurs Omloop:

1. A. Spoor Haarlem 150 km 3.32.36 uur, 2 J. Burgmans Bergeijk, 3 R. Klomp Veghel, 4 G. Wopereis Lichtenvoorde, 5 Th. Tuit Valkenswaard, 6 L. Keesman Santpoort, 7 A. v. Putten Oudenhoorn, 8 W. Vermeer Goirle, 9 E. Reynen Neerpelt, 10 E. v.d. Pol Oldebroek.

Junioren Omloop:

1. A. v.d. Dries Dongen, 2 P. Eijk Badhoevedorp, 3 P. Coone Eindhoven, 4 T. Post Oosterhout, 5 F. Knarren Stein, 6 R. v. Helvoirt Tilburg, 7 E. Kuyper Tilburg, 8 D. Brokels Ter Apel, 9 E. Welten Moergestel, 10 D. de Bruyn St. Willebrord.

Nieuwelingen Omloop:

1 E. v. Zoelen Culemburg, 2 P. Raats Eindhoven, 3 S. Jansen Siebengewald, 4 L. Bosschieter Zwaag, 5 A. v. Dongen Dongen, 6 L. Peelen Elden, 7 G. Jansen Klimmen, 8 J. Burgmans Bergeijk, 9 E. Huissoon Eindhoven, 10 A. Baartmans Utrecht.

Dorpenkampioenschap:

1. E. v.d. Loo Moergestel, 2 B. v. Rooy ploeg Biest-Houtakker, 3 W. v. Summeren Oirschot, 4 T. Jansen ploeg Oostelbeers, 5 A. Mansvelders Eindhoven, 6 H. Swinkels Hilvarenbeek, 7 C. Gerritsen ploeg Biest-Houtakker, 8 G. v. Rooy Vessem, 9 F. Stegers Oirschot, 10 H. Hoosemans Hilvarenbeek.

De wisseltrofee van het gemeentebestuur Oost-, West- en Middelbeers komt voor een jaar terecht in Biest-Houtakker.

Nieuwelingen afwachtingswedstrijd:

1 L. Mutsaers Schijndel, 2 A. Lagerwey Lunteren, 3 P. v. Gils Oosterhout, 4 D. Hönings Duitsland, 5 A. Theus Bergeijk.

2007 Oostelbeers

De weg van Frans Willems naar de nationale kampioenstitel veldrijden

 

Frans Willems uit Oostelbeers versloeg op het NK in Woerden Frank Groenendaal (links) en Ton van Korven uit Diessen

 

Frans Willems baalde er al een tijdlang van. In de eerste helft van het veldritseizoen waren zijn resultaten nog niet naar wens geweest. Driemaal tweede, eenmaal derde en een paar keer vierde en dan alle plaatsen in de uitslagen tot de negende plek. Toch bleef  hij  vertrouwen houden in het NK. Hij had vorig jaar toch laten zien dat hij het kon. En in de tweede helft van december en de eerste week van januari had hij zich voornamelijk tot  hersteltrainingen beperkt na de volle trainingsweken van de maanden daarvoor. Zondag in Woerden viel voor de Beerzenaar van Het Snelle Wiel alles op z’n plek. De Nederlandse titel in de wedstrijdcategorie van de masters was de beloning voor Willems’ doorzettingsvermogen. De oudjes uit het Kempenland gaven ook in Woerden weer de toon aan. Het relaas van de nieuwe nationale kampioen die streekgenoot Ton van Korven uit Diessen onttroonde. 

 

(door Piet Gijsbers)

 

Al in 1993 veroverde Frans Willems uit Oostelbeers op het NK in Sint Michielsgestel een bronzen medaille bij de cyclos­portieven, de wedstrijdklas­se waarin de amateurs-B en de recreanten toen waren samen gevoegd. Toen moest hij het na een sterk gere­den kampioenswedstrijd in de eind­sprint af leggen tegen een paar renners die met een beter eindschot waren gezegend. Nu brengt Willems als wielrentrainer jonge regionale veldrijders wekelijks in het cyclocross seizoen de kneepjes van het vak bij. Op een trainingsparcours in Bladel leren zij van de routinier uit Oostelbeers de techniek van het veldrijden. Zelf mengt Willems zich wekelijks ergens in het land in de strijd met leeftijdgenoten die zich de fijne kneepjes van de sport in bos en veld in de loop der jaren hebben toegeëigend. Nu moest het er voor hem zelf eindelijk maar eens van komen om de titel voor zich op te eisen. Gauw gezegd, minder snel gedaan. De finale voorbereiding voor het NK begon voor hem op vrijdag. Met een fiets en vier paar wielen reisde hij naar Woerden af om het parkoers te verkennen. 

 

Al enkele dagen had het veel geregend en het zou er wel eens nat kunnen zijn. De eerste ronde gebruikte hij wielen met weinig profiel om wat feeling te krijgen met het parkoers en het verschil te proeven met de vervolgens gebruikte Rhino’s, zoals de speciale banden voor modder in het vakjargon betiteld worden. Op weg naar huis in de auto besloot Willems al om nieuwe Gomme Italia (34) tubes op zijn carbonwielen te leggen. Vorig jaar was hij immers met hetzelfde profiel nog tweede geworden in regenachtig weer op hetzelfde soort  parkoers. ‘Thuis bezocht ik op het internet meteen Veldrijden.pagina.nl en zag daar de reacties van overige renners. Rhino’s, je moest met Rhino’s rijden anders kon je niets beginnen. ‘s Avonds nog even met mijn Snelle Wiel  clubgenoten Roel van Houtum en Bart Senders gebeld om mijn ervaringen door  te geven. Roel bood aan om alles met Jan van Limpt en Wim Vissers  aangaande de wisselpost te regelen zodat ik me hier niet druk over hoefde te maken. Ervaren mannen in de wisselzone zijn goud waard.’

 

De laatste voorbereiding

 

Zaterdag is zoals gewoonlijk een moeilijke dag voor een sportman aan de vooravond van de ultieme krachtproef. Wat moet je doen. Rusten, materiaal controleren, rusten. Alles moet goed zijn terwijl het al goed is. Je gaat rare dingen doen. De fiets met carbonwielen nog eens controleren. Blijken ze niet naar tevredenheid te remmen. Even nieuwe remblokken erop zetten. Dan het reserve wiel 34’rs controleren. Zou dat nog wel goed zijn. Nee,  niet goed, dus eraf en op het voorwiel een nieuwe tube plakken. ‘Het is een risico maar ik heb het toch gedaan. Een avond voor de kachel en het moet goed zijn. ’s Middags de fiets in de regen nog getest of de remmen in de regen wel functioneerden.’ Hoe verloopt zo’n dag dan verder. Er is schaatsen op TV. Even rustig op de bank, de kinderen een spelletje achter de computer, even rust. Daarna nog een minuut of 15 op de roller om toch wat de fietsen. Ook de hond wordt rustig door hem tweemaal met de fiets uit te laten. ’s Avonds de renners bellen die al gereden hebben. ‘Het is toch altijd goed om met de renners te praten, hen te feliciteren en om aan te horen wat hun ervaringen zijn geweest. De algemene indruk die ik kreeg was dat er toch met grof profiel gereden moest worden. Het parkoers was aanzienlijk zwaarder geworden. Daarna lekker vroeg naar bed om uitgerust te zijn op zondag.’

Op de wedstrijddag om kwart over zes uit bed om alles gereed te maken. ‘De gehele nacht heb ik aan een stuk door geslapen, iets wat ik anders nooit kon voor een belangrijke wedstrijd. Deze keer gingen drie fietsen mee. Vier paar wielen, reserve kleding voor de kinderen, laarzen enzovoorts.’ Om half  8 werd er vertrokken naar Woerden en bij het opdraaien van de snelweg zat meteen clubgenoot Jeroen van Ham uit Wintelre in het kielzog van Willems’auto. ‘Vlak voor Woerden zagen we de plassen op de weg. Het parkoers zou er dus zeker niet beter op geworden zijn. Om half negen hadden we de fietsen klaar voor de verkenning van het parkoers. Starten op Rhino’s zodat je niet doorslipt in de eerste aanloop ronde was volgens mij de beste optie maar dan zou ik wel een stop en go in de materiaalpost moeten doen, omdat het daar beter reed. Zo kon ik dan verder gaan met twee keer wisselen per ronde en op het voor mij beste profiel rijden. Met Wim en Jan had ik twee ervaren mannen met ervaring in de materiaalpost staan. Mannen die garant staan voor de perfecte verzorging van de fietsen. Ze weten alles gewoon perfect aan te voelen om alles weer op tijd gereed te krijgen.’

 

De wedstrijd 

 

Vanaf het vertrek schoot Ton van Korven met Moergestelnaar Peter Hoffmans weg. Willems zat ik het derde wiel. In de bocht voor de materiaal post reed ik Hoffmans voorbij maar door de stop en go kwam die weer langzij. Ik zat rechts van hem en wilde passeren, zag niet dat hij wilde wisselen en knalde vol op zijn fiets.  Hierdoor verloor ik meteen een meter of 30 op Peter. Ton liep hierdoor  in het eerste stuk zo’n 100 meter uit. Op de eerste bult na de materiaalpost zag ik Jeroen van Ham nog even langszij komen, maar hij kon me net niet passeren. Bij de tweede post kreeg ik mijn schone fiets en hiermee leek het vanzelf te gaan.’ Willems reed eerst in een keer naar Hoffmans en de 10-15 seconden naar Van Korven werden op het stuk naar de finish ook in een keer dicht gereden. ‘Ik had nog niet eens het gevoel dat ik voluit ging. Op de weg nam ik dan ook maar de kop. Peter was eraf en ik dacht dit gaat de goede kant op.’ De tweede wissel kwam eraan. De fiets met het grove profiel genomen en zo snel mogelijk door de materiaalpost rijden. De weg was vrij om het ideale spoor te kiezen. Overal was nog te fietsen tot de eerste helling. Een stukje naar boven lopen en dan de kuil in naar het losse zand. Even op adem komen en dan weer naar boven lopen. ‘Van Korven moest ik achter me houden omdat hij iets technischer is. Ik hoopte als eerste bij de wisselpost te komen om als eerste aan mijn sterke stuk te beginnen. Het plan lukte en ik voerde langzaam het tempo op. Van Korven bleef in mijn wiel en bij het opdraaien naar de finishstraat zag ik dat Peter op een grotere achterstand zat, maar dat Frank Groenendaal nu vooraan was komen post vatten. Dit was wel een gevaar, omdat Frank achteraan was gestart.

 

De finale

 

 

De bel voor de laatste ronde klonk voor Willems met een 15-20 tal seconden voorsprong. ‘Ik kon tempo blijven maken en de macht was er nog steeds. Ik hoorde steeds meer supporters roepen en aanmoedigen. Roel van Houtum was nog steeds van de partij. Toch leuk dat de renner waar je zelf altijd voor hebt gesupporterd zelf zo enthousiast is langs de kant. De voorsprong was ruim, zodat ik het in het middengedeelte relatief rustig aan kon doen in de bochten waardoor Groenendaal kans zag om terug te komen. Op de rechte stukken voerde ik het tempo toch nog behoorlijk op. Voor de brug zag ik in het slingerende gedeelte nog een schim van Frank en dit was het sein om vol door te gaan naar de materiaalpost. De moeilijke klim voor de post kon ik nog in een goed tempo naar boven rijden. En de schone fiets stond zeker klaar. Ik twijfelde niet aan het werk van Wim en Jan. Vanuit de materiaalpost werd de lastige bocht genomen,  nog een keer naar boven. Nog even een gevaarlijke bocht naar het laatste gedeelte. Het bleef opletten om geen fouten te maken. Diep door de modder tussen de twee pontons en dan vol naar de laatste modderige bocht voor de finish. Even terug schakelen om door de modder heen te komen en dan naar de laatste bocht voor de finish. Ik begon toen pas echt te beseffen dat ik kampioen zou worden. Bij het terug draaien op de weg zag ik dat Frank nog op ruime achterstand zat en ik kon ruim op tijd de handen in de lucht gooien. Ton van Korven zou nog relatief eenvoudig zijn derde plek behouden. Jeroen van Ham had na een goede start niet de vorm om het goede tempo vast te houden, maar zou alsnog verdienstelijk als negende eindigen. Het is voor mij een droom die uit is gekomen en waar veel mensen mij bij geholpen hebben om dit doel te bereiken.’  

1987 OOSTELBEERS

 

John van den Akker viert in de Ronde van de Drie Beerzen zijn derde overwinning in het nog prille seizoen (Foto Henk van Dorenmalen)

 

Met een vlijmscherpe eindsprint trekt Veldhovense John van den Akker de eerste overwinning in het Kempense wielerseizoen 1987 naar zich toe. Daarvoor moet hij John Vos, de grote animator van de wedstrijd, achter zich houden. Na de premiesprints in het verloop van de koers stuk voor stuk voor zich te hebben opgeëist en tevens de leidersprijs te hebben opgestreken, resteert voor de rijzige renner uit Geffen evenals een jaar eerder in de Beerzen aan de meet slechts de tweede plaats. Er zijn ook bloemen voor de nog maar 18-jarige Arthur van Dongen uit het gelijknamige Dongen. Een trio op het podium waarop het organiserende Beerse wielercomité gerust trots mag zijn.

 

De uitslag: 1 John van den Akker (Veldhoven), 2 John Vos (Geffen), 3 Arthur van Dongen (Dongen), 4 Cor van Dijk (Boekel), 5 René Zeegers (Oeffelt), 6 Martijn van Moorsel (Gerwen), 7 Martien Maton (Oisterwijk), 8 Ton Weber (Best), 9 Frank Schuurmans (Den Dungen), 10 Martin Stroosnijder (Kruiningen), 11 Louis van Wely (Vught), 12 Willem-Jan van de Vorst (Veldhoven), 13 Berry Zoontjens (Tilburg), 14 Gert-Jan Brouwershaven (Woudrichem), 15 Robert Louwers (Valkenswaard).